De verjaardagen van m’n oudste zoon en die van mezelf liggen zo dichtbij elkaar, dat we die al enkele jaren samen gevierd hebben. Hij werd vijf en ik iets ouder toen ik van m’n lievelingsnichtvriendin een boekje kreeg met de titel “Jij bent de liefste” van Hans & Monique Hagen (met tekeningen van Marit Törnqvist). Het is me dierbaar om meerdere redenen. Zij is me dierbaar, het is een cadeau wat als recht uit haar hart voor me voelt, het staat symbool voor onze liefde voor taal en ze gaf me daarmee de gelegenheid om mijn kinderen in aanraking te laten komen met gedichten. Meteen dezelfde avond nog nam ik het boekje mee naar boven en las m'n oudste de eerste paar gedichten voor. De enorme schaterlach van m’n oudste zoon, die overging in de slappe lach, kan ik nog voor me halen en elke keer weer als dit gedicht aan hem voorgedragen wordt – voorlezen hoeft namelijk niet meer, ik ken ‘m inmiddels uit mijn hoofd en hij ook! – lacht hij weer. Deze warme, tintelende ervaring met hem, zijn liefde voor taal en zijn gevoel voor humor wil ik koesteren, bewaren en in een doosje stoppen. Dit is het!
ja is yes
nee is no
en tellen gaat zo
one-two-three is
1-2-3
een hond is a dog
een kat is a cat
en this is iets anders dan that
this is a dog
and that is a cat
een boek is a book
en een tas is a bag
engels is gek
ik heb een boek in mijn bek
Geen opmerkingen:
Een reactie posten