Mijn schoenen

Mijn keuze aan schoenen is reuze!

Ik heb gemakkelijke schoenen en daar bedoel ik schoenen zonder hakken mee. Als ik van tevoren weet dat ik een lange wandeling voor de boeg heb, of snel wil zijn in het rond sjokken door de stad op zoek naar bijvoorbeeld nieuwe schoenen, dan trek ik die aan. Het zijn er best veel… Twee paar Ugg, twee paar nep Ugg, m’n cognackleurige Oliver laarzen, m’n Floris schoenen en gympen. In de wintercollectie. In de zomercollectie heb ik slippers in overvloed, ik schat wel zo’n zes paar. Allemaal anders, door de kleur en door het model.

Veruit het meest gedragen zijn m’n schoenen met een hak tussen de vijf en acht centimeter. Groene enkellaarsjes met een sleehak, groene open schoenen met een sleehak, grijze lange laarzen, camel kleurige enkellaarsjes en zwarte enkellaarsjes. Deze schoenen zijn het meest aan mode onderhevig en gaan geen jaren mee. Hooguit een seizoen, of twee.

Sinds november vorig jaar beschik ik ook over twee paar schoenen met een naaldhak van tien centimeter. Het eerste paar kreeg ik van m’n voormalige schoonzus. Tijdens het passen ervan had ze niet ervaren dat het litteken op haar voet in de weg zou komen te zitten. Ze stonden stof te happen in haar kast en ze kwamen mijn kant op. Ik heb er een dag op gelopen, op kantoor, om te ervaren of ik ermee overweg kon. En dat kon ik!! Tot mijn verbazing. Bij het aanbreken van de kerst verwende ik mezelf met een paar zwart glimmende pumps, ook met een naaldhak van tien centimeter. Het vieren van dat feest ging goed met die schoenen. In huiselijke kring, de keuken, de wc en vooral zitten. Een week later ging ik naar een sjiek gala en daar heb ik bijna alleen maar gestaan op m’n pumps. Dansen lukte nauwelijks. Na een paar uur kón ik niet meer. Ik heb ze onderweg naar de auto dan ook uitgetrokken en ben op m’n blote panty verder gegaan.

Sindsdien staan die zwarte pumps stof te happen in m’n schoenenkast. Maar wegdoen kan, wil en zal ik ze niet. Ze doen me denken aan vroeger. Als kind heb ik de oren van m’n moeders kop gezeurd om zwart glimmende lakschoentjes. Ik vond ze zó mooi. Ik vind ze nog mooi. Alleen daarom al dus…

Hoe reuze de keuze aan schoenen ook is, ik kan altijd wel bedenken dat ik nog schoenen nodig heb. Op m’n verlanglijstje voor het komende seizoen staan de kleuren donkerblauw, rood en grijs. Het kan zomaar wit, groen en ook weer zwart worden. En dan zal ik ook die blauwe, rode en grijze nog willen. En zo groeit mijn reuze keuze gestaag.