en
Quick quick slow
Doe het me voor
en
ik doe het zo!
Ja, ik kan dansen. En hoe! Geen stijl, maar dat hindert me niet. Ik mocht van m’n ouders wel op dansles, maar daar had ik helemaal geen oren naar. Ik ben één keer met m’n nicht meegegaan naar haar dansles. In één of andere donkere zaal ergens in het dorp waar ze woonde. Jongens en meisjes, allemaal in de puberteit, onzeker als gevolg daarvan, bij sommigen als extra laag op hun toch al zwakke zelfbeeld en maar wachten tot je uitgekozen werd… Ik was nieuw. En ik had meteen beet. Nou had ik dat toch al snel, maar het deed de muurbloempjes die avond geen goed. Ik denk dat sommigen blij waren dat ik de week er op niet terugkwam. Nooit meer. Daar niet en nergens niet.
Laat mij maar geen stijl dansen, dan dans ik op m’n best. Dan keer ik in mezelf, voel het ritme, voel m’n lijf en ik word één met de muziek. “Groove is in the heart” van Delight is zo’n nummer. Daar ga ik in op. Of bij “Purple Rain” van Prince. Of vroeger bij trancemuziek in discotheek <<Eau>> in Den Haag. M’n lief, broer en zwager zullen zich nog heugen hoe ik tekeer ging op het podium als ware ik één van de danseressen van die tent. Of bij “Smack my bitch up” van The Prodigy. Ik kan zelfs nog bewegen op “Beautiful people” van Marylin Manson, of op “Killing in the name of” van Rage Against the Machine. Muziekkenners weten dat de laatste twee geen gangbare dansnummers zijn. Mensen die me kennen en me hierop hebben zien dansen, weten dat ik er geen woord van heb gelogen. En ik weet dat Elma en Petra hetzelfde kunnen.
Het is lang geleden dat ik gedanst heb. Op de verjaardag van Marjolein in november vorig jaar. Publiekelijk dan .. als gevolg van m’n zwakke zelfbeeld. Thuis niet. Daar dans ik, als ik alleen ben, de sterren van de hemel. Op’whatever my IPod may bring’.
Ja, ik kan dansen. En hoe!! Doe het me voor en ik doe het zo. Ook stijl!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten