Nieuws

Er was eens een tijd dat het me lukte om iedere avond stipt om half acht klaar te zitten voor “RTL Nieuws”; vlotter gepresenteerd dan het oubollige “NOS Journaal” en met weervrouw Helga van der Leur, meerdere malen terecht uitgeroepen tot weervrouw van het jaar, ook nog eens leuk om naar te kijken, immers, hoe het weer ook wordt, goed of slecht, zij weet het met zoveel enthousiasme en kundigheid te brengen, dat men neigt te vergeten wat de weersverwachting ís.

De tijd dat ik een trouwe kijker was van het nieuws heeft best lang geduurd, zeker enkele jaren. Ik begon te doorzien dat de oorlog tussen de Israëliërs en de Palestijnen nooit zal eindigen in vrede, dat het iedere dag hetzelfde geneuzel is in politiek Den Haag en dat sommige mensen altijd een streepje vóór zullen hebben op anderen, gewoon vanwege hun afkomst, hun macht, hun geld of een combinatie van dit alles.

Met de komst van zoon numero drie verdween bij mij de zin om me te wijden aan het nieuws. Als ik op sporadische momenten om half acht met een kop thee op de bank zit, verkies ik “De Wereld Draait Door” boven “RTL Nieuws”. Tijdens dat programma krijg ik hoogtepuntjes uit het voornamelijk Nederlandse nieuws wel mee. En bij echt bijzondere gebeurtenissen, die in rap tempo via mond op mond reclame bij de mensen terechtkomt, zit ik wel geïnteresseerd op de bank. De laatste keer dat ik dat deed, was na het ongeluk van Prins Friso. En de volgende keer dat ik dat zal doen, zal – als er tussendoor geen gekke dingen gebeuren – tijdens het EK Voetbal zijn, schat ik zo in. Hopelijk bij de huldiging van onze jongens als overwinnaar van dat toernooi en liever niet bij de herhaling van de door Arjan Robben gemiste strafschop in de zinderende finale tegen Spanje, waardoor de bokaal wederom hun kant op gaat.

Er zal een tijd komen dat het me weer lukt om iedere avond stipt om half acht klaar te zitten voor “RTL Nieuws”. Zodra er ruimte is om de actualiteit in me op te nemen en alle drie m’n jongens mij niet meer nodig hebben om in bed terecht te komen.