Nummer honderd

Wat is het snel gegaan, zeg!! Dit is de honderdste opdracht, dus ook de honderdste dag van dit jaar!! De vraag die het Citatenmuseum stelt, is ‘hoe het dagelijks schrijven me bevalt?’ En het antwoord daarop is ‘het bevalt me uitstekend!’

Het lukt me tot op heden iedere dag om er voor te gaan zitten en te schrijven. M’n enthousiasme is nog net zo aanwezig als toen ik er aan begon. Tegelijkertijd is er wel een proces gaande, dat lastig in woorden te vangen is.

Als ik de slaap niet kan vatten, heb ik een nieuwe uitdaging gevonden en dat is het terughalen van de schrijfopdrachten tot nu toe. Toen het er nog maar dertig waren, was het niet zo moeilijk om ze ook alle dertig terug te halen, te benoemen en globaal te weten wat ik er bij geschreven had. Nu het er honderd zijn, is het dat wel. En ik merk dat ik me vooral de stukken die indruk op mij of op anderen hebben gemaakt nog weet. En daar zit het proces hem in! Nu het nieuwe er van af is voor degenen die me volgden, hoor ik minder terug over wat ik geschreven heb. Daardoor is het accent van het schrijven voor mij anders komen te liggen. Ik was er van overtuigd dat ik niet ben begonnen met schrijven voor anderen, maar eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat dit tóch een rol heeft gespeeld. Ik heb m’n blog niet voor niets omgedoopt in de titel ‘als schrijven verandert in gelezen worden…’ Nu ik niet of nauwelijks meer terug hoor (of lees) dat ik nog gelezen word, komt het aan op mezelf. Doorgaan, zonder feedback van anderen. Doorgaan, zonder aanmoediging van anderen. Doorgaan, zonder gelezen te worden. Doorgaan.

Parallel hieraan loopt m’n leerproces in het leven. Daarin komt het ook aan op mezelf. Dat houd ik grotendeels ook nog voor mezelf, want geïnteresseerdheid en begrip heb ik nog weinig ontmoet op m’n reis. Dus, ik ga door, zonder feedback van anderen. Ik ga door, zonder aanmoediging van anderen. Ik ga door, zonder gezien te worden. Tot aan de dag dat ik met trots ‘Emoties, deel II’ presenteer, of een gedrukt exemplaar van al mijn inspanningen gedurende iedere dag van 2012, of mezelf, aan de tafel bij Matthijs van Nieuwkerk ;-)