Kan een mens veranderen? I

Sommige mensen veranderen nooit. Ik ken er best een aantal. Als dat ook voor mij zou gelden, zou ik me lang geleden al van het leven hebben beroofd. Want: een leven zonder veranderingen, is voor mij geen leven.

Niet dat ik van veranderingen hou of zo. Nee, dat nou ook weer niet. Van sommige veranderingen word ik zelfs kriegelig en reageer ik als ‘oude mensen’ met uitspraken als “Vroeger was alles beter!”, of “Ik zou willen dat alles hetzelfde bleef…” Mijn verlangen naar de terugkeer van de Florijn is er zo één. In het guldentijdperk voelde ik me rijker, door de euro voel ik me van m’n geld beroofd en nog altijd reken ik sommige bedragen terug. Ik heb werkelijk geen idee of ik dat over tien, twintig, dertig jaar ook nog doe. Ik vrees van wel… en als dat zo zal zijn, dan ben ik in dat opzicht niet veranderd.

De inrichting van m’n huis is er ook zo één. We zijn hier vier jaar geleden komen wonen. We hebben onze meubelstukken een plek gegeven en die plek hebben ze nog. Ik kan me niet voorstellen dat mijn lief en ik onze woonkamer ‘omdraaien’, terwijl ik, als ik dat zie bij m’n broer en schoonzus, die dat eens in de zoveel tijd wél doen, jaloers kan zijn op hun flexibiliteit hierin.

Als mens evolueer ik gelukkig. Veranderingen gaan hand in hand met mijn proces. Ik ben in de loop der jaren volwassen geworden en soms word ik dat nog méér! In m’n rol als moeder heb ik eigenschappen ontdekt, waarvan ik nog niet wist dat ik ze had en waar ik ontevreden over ben. De wens om sommige dingen anders te willen doen, is zó groot en de onmacht omdat het niet altijd even snel en gemakkelijk lukt, is soms zó frustrerend, dat ik al enige tijd mijn moederrol niet kan combineren met mijn werk. Daarin biedt het woord verandering mij hoop. Zonder die hoop, zou ik me onlangs nog van het leven beroofd hebben. Want: een leven zonder veranderingen, is voor mij geen leven. Voor jou wel???