Mooiste moment van de dag

Hoe verschrikkelijk ik de donderdag ook vind, het heeft tegelijkertijd de drie mooiste momenten van de hele week in zich. Alle drie onze jongens gaan op die dag naar de opvang. De twee oudsten sinds kort naar een nieuwe BSO en de jongste naar de dagopvang. Sinds een week of vier wil de jongste niet meer naar de dagopvang. Als hij ziet waar hij is, zet hij zich schrap, verzet zich en gaat onbedaarlijk huilen. Hij wil niet gescheiden worden van degene die hem wegbrengt. Ik ben benieuwd hoe Ingeborg Bosch daarop zou reageren – ik doe hem willens en wetens verdriet aan, ik laat hem op dat moment in de steek en alle woorden van troost die ik uit, helpen hem niet om niet verdrietig te zijn. Van de leidsters die er werken hoor ik keer op keer dat zijn verdriet binnen vijf minuten getemperd is en dat hij zich vermaakt met het speelgoed en de andere kinderen op de groep. Daar vertrouw ik op.

Het mooiste moment van de donderdag  is het moment dat ik m’n kinderen op kom halen. Dan lijken ze alle drie wel jonge hondjes. Als ze staarten hadden gehad, zouden ze kwispelen. Nu is het hun lach, hun verrukking, hun wetenschap ‘we gaan naar huis’ en hun intense blijdschap daarom. Sommige momenten zijn onbetaalbaar en dat zijn deze zeker!!