Vannacht
ben ik echter oververhit geraakt. Uit angst voor muggen, slaap ik ongeacht de
temperatuur, onder m’n dekbed. En dat werd me teveel. Ik werd halverwege de
nacht wakker, voelde het zweet overal op m’n lijf, voelde nog flarden van een
nare droom, ging rechtop zitten en wist meteen dat het fout zat. Ik ben naar
beneden gegaan, heb buiten uit de schuur een emmer gepakt en ben op ons leren
bankstel gaan zitten. De koelte daarvan vocht met de hitte in mijn lijf. Ik
concentreerde me op dat akelige gevoel in m’n maag en kon kort daarna naar de
wc voor een portie onderhandse en bovenhandse smurrie, tegelijkertijd. Beroerd
dat ik me voelde!! Alle besef van tijd was ik kwijt, maar van m’n lief hoorde
ik dat ik dik een uur beneden ben geweest en pas toen voelde ik me goed genoeg
om weer te gaan slapen. De rest van de dag heb ik nog last gehad van een
onbestemd gevoel in m’n buik.
Het
lijkt misschien logisch te denken dat ik iets verkeerds gegeten heb, maar… ik
weet zeker dat dit niet zo is. Ik ken het gevoel van iets verkeerds te hebben
namelijk. Er hoeft maar iets bedorven te zijn geweest, of niet goed bij me te
vallen en ik spuug het een paar uur later uit. Meestal in een emmer, soms
rechtstreeks in de wc. Als dit het geval is, dan is ook meteen dat nare gevoel
uit m’n maag weg. Dan is de troep verdwenen en functioneert m’n lijf gewoon
zoals het hoort. Dat is dit keer niet zo. Ondanks alle weggespoelde etensresten
zit er nog steeds iets dwars. Mijn gevoel zegt me dat ik een ‘hittesteek’ onder
de leden heb. Vergelijkbaar met een zonnesteek, maar dan anders. Ik stap
vanavond dan ook niet met mijn joggingbroek, een hemd en een shirt met lange
mouwen onder m’n dekbed. Ik zal me gepaster kleden…
... maar een dekbed is wellicht overdreven ...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten