Ik ken iemand die ik een geluksvogel noem, want bijna iedere
keer dat ze meedoet aan een prijsvraag wint ze iets. De meest bijzondere prijs
was een zevendaagse reis naar Marokko met de Nederlandse popgroep Blof.
Helemaal verzorgd, zeer exclusief en natuurlijk intieme muziekmomenten met de
band. Maakt mij dat dan een pechvogel? Nee. Integendeel. Ik hou niet van Blof,
dus ik had die prijs niet eens willen winnen. Voordat ik die band ooit live zag
tijdens een concert van ‘The Counting Crows’ zapte ik zanger Pascal altijd weg.
Ik kon zijn stem via de radio niet verdragen. Na dat concert ben ik hem wel
gaan waarderen en hoef ik ‘Liefs uit Londen’ niet meer weg te draaien, hoewel
dat nummer me onderhand wel de neus uitkomt.
Mijn broer vind ik ook een geluksvogel. Hoe hij het doet,
weet ik niet. Het goede komt altijd precies op het juiste moment zijn kant op.
In welke bochten hij zich ook gewrongen heeft, hij redde het. En hij kwam er groter,
sterker en trotser uit. Mijn broer!
Op de één of andere manier ervaar ik mezelf niet als geluks-
of pechvogel. Wat me overkomt, is afhankelijk van de input. Ik doe nooit mee
aan prijsvragen, dus logischerwijs win ik niet. De hoofdprijs van de Staatsloterij
is nog nooit op ons lotnummer gevallen, dat is dan wel weer pech, maar die
relativeer ik weg door te bedenken dat er nog negen miljoen mensen een lot
gekocht hebben. Dat verkleint de kansen wel enigszins….
Geen opmerkingen:
Een reactie posten