Later word ik...

Meester van den Enden vroeg op de laatste avond van de basisschool, nadat we de musical ‘De Draak der Onwetendheid’ hadden opgevoerd voor al onze ouders aan me: “Wat ben je over tien jaar?” Mijn antwoord was moeder. Ik was elf en dacht dat eenentwintig wel een mooie leeftijd was om aan kinderen te beginnen. Achteraf best grappig, want ik was zelf toen pas bezig kind-af te geraken. Ik had net mijn vleugels uitgeslagen, ik was (doordeweeks) in een appartement in Den Haag gaan wonen en ik ging los! Ik kocht pure chocolade hagelslag van Venz en deed dat zo dik mogelijk op m’n brood, ik bakte (maar 1x!) een spacecake, ik ging zo laat naar bed als ik wilde en ik liep stage bij het Jongeren Advies Centrum in de Juffrouw Idastraat. Daar voelde ik me groeien gedurende die tien maanden dat m’n stage duurde. In de weekenden ging ik naar huis, niet eens persé met een zak kleding, want er stond een wasmachine in de woning waar ik woonde en ik vond het heerlijk om wasverzachter te gebruiken, iets wat m’n moeder toen nog niet deed. Mijn lief was toen ook al mijn lief. Hij had al snel zijn kamertje aan de Zijlweg in Haarlem verlaten en zijn intrek genomen op numero 64, waar ik woonde. Ik was eenentwintig en dacht op dat moment helemaal niet aan mijn kindergedachte om op die leeftijd moeder te worden. Nee. Tussen het genieten door maakte ik m’n opleiding af en werd maatschappelijk werkster bij de Jeugdreclassering. Ik was drieëntwintig toen ik een aanstelling kreeg en ik werk er nog. Onderwijl heb ik al meerdere malen gedroomd over een baan in het onderwijs. Ik hoor het mensen met zoveel regelmaat tegen me zeggen dat ik het ben gaan geloven: ik zou een goede docent kunnen zijn. Als ik voor m’n huidige baan op een school kom, voel ik iets bijzonders in m’n lijf. Ik voel me in zo’n omgeving als een vis in het water. Ik visualiseer hoe ik daar zou lopen als ik tot de groep docenten zou behoren. Het haalt herinneringen op aan m’n eigen schooltijd en die heb ik altijd als heel prettig ervaren. Ik wik en weeg nog. De tijd dat ik als zij-instromer zo kan invoegen, is voorbij. Dus is het handig als ik een diploma behaal en dat kost tijd, energie en geld. Bovendien lukt het me niet goed te kiezen tussen de basisschool (vanaf groep 3, maar bij voorkeur groep 7 of 8) of het voortgezet onderwijs. Als ik me dan bedenk dat het tegelijkertijd ook beperkend is voor het indelen van m’n agenda, dan stel ik m’n keuze voor deze overstap weer uit. Ook met het oog op dat ik ben geworden wat ik als kind antwoordde op de vraag van m’n meester. Drie keer. En de jongste is net één geworden. Moeder. Een fulltime baan, die voor mij op dit moment niet te combineren valt met de ambitie om docent te worden.