Aanpassen

Als we met elkaar in een wereld leefden zonder ons aan te passen aan een ander en aan onze omgeving, dan waren we een stel ongeciviliseerde wilden op een kluitje. Die mensen zijn in het web van aanpassing ook nog wel te vinden - ze boeren ongegeneerd op openbare plekken, ze laten hun scheten de vrije loop, ze zijn grof in hun taalgebruik en ze hebben geen inlevingsvermogen in de wensen en grillen van hun kinderen en bekken die af, ook 'en plein public'. Of ze steken zonder nadenken een sigaret op terwijl ze zwanger zijn of ze nemen die sigaret in een auto met op de achterbank twee kleine kinderen. Ze lossen hun problemen op door agressief te worden en daarmee de kassière van een onbeduidende winkel de stuipen op het lijf te jagen, zodat zij haar leven lang als ze stress ervaart, nachtmerries heeft met die ploert in de hoofdrol. De lijst met onaangepast gedrag is eindeloos. En toch zijn ook zij enigszins aangepast. Als het goed is, slapen ze liggend op een bed, zitten ze op een wc als ze hun behoefte moeten doen, vegen ze hun bibs als ze klaar zijn, zeggen ze goedemorgen tegen hun naasten en bellen ze wekelijks met hun moeder om te vragen hoe zij het toch maakt deze week. (Als je dit soort mensen wilt ontmoeten, ga dan eens naar een voetbalwedstrijd! Het hoeft niet eens van een in de Eredivisie spelende club te zijn, zelfs bij de lokale clubjes zijn er horken van iets minder aangepaste mensen te vinden! Of… ook leuk, een bezoek brengen aan een volksbuurt in een gemiddelde stad. Gewoon ergens je auto parkeren, raampje open doen en horen wat er te horen valt!)

Het moge duidelijk zijn dat ook ik aangepast ben. Aan van alles en iedereen. En ik heb het zo goed willen doen, dat ik nu uitgeblust ben. Ik ben niet meer die sexy tiener van toen. Ik ben niet meer die elke week uitgaande twintiger van toen. Ik ben niet meer die flexibele dertiger van toen. Ik ben niet meer die enthousiaste werknemer van tien jaar terug. Ik wil de jeugd helemaal niet meer veranderen. Daar heb ik de energie niet meer voor! Ik ben niet meer die lieve, kleine, schattige dochter van toen. Ik ben niet meer die attente vriendin van een paar jaar geleden. Als je tijd met me door wilt brengen, moet dat gepland worden met de familiekalender voor me.

Tijd voor een metamorfose. Een opnieuw aanpassen. Een kameleon act, maar dan met blijvend effect. En… als ik die binnenkort gevonden heb, zal de tijd ervoor zorgen dat ik het straks nog een paar keer mag doen. Als de kinderen oud genoeg zijn om op zichzelf te gaan wonen, als ik wees word, als ik mag stoppen met werken, als ik aan mijn lijf ervaar dat het achteraf best meeviel om tegen de veertig te lopen en nog zo kwiek te zijn!

Het leven. Het is aanpassen.