Zomertijd

“Vanaf vandaag is het als je gaat slapen nog licht, want we hebben getoverd met de tijd en daardoor met het licht.” Dat zei ik tegen mijn drie, bijna vierjarige zoon toen ik hem afgelopen zaterdagavond naar bed bracht en hij verbaasd naar de lichtbundels keek die onder zijn gordijnen vandaan kwamen. Tijdens de zomertijd is het gedaan met smoesjes als ‘je moet nu naar bed, want het is donker’. Tijdens de zomertijd is het ook gedaan met de zeldzame keren dat m’n kinders uitslapen, omdat zij denken dat het nog midden in de nacht is om half acht ’s morgens.

In de loop van de jaren heb ik ontdekt dat ik de klok zo snel mogelijk een uur vooruit moet zetten. Zo hadden wij afgelopen zaterdag een feest van opa, mijn schoonvader. We waren voor ons doen laat thuis en het eerste wat mijn lief en ik gedaan hebben, is overal de tijd al een uur verschuiven, zodat we in zomertijd op tijd naar bed gingen. En dat voelde de hele zondag helemaal goed! Wat dat aangaat, heb ik liever de wintertijd, waar ik dit uurtje dan weer terugkrijg. Langer slapen. Een verlangen, dat waarschijnlijk nog jaren onvervuld zal blijven.

Zomertijd klinkt wel mooi. Het heeft een belofte in zich. Namelijk dat de zomer er aan komt. Dat het tijd wordt om weer om de dag mijn benen, oksels en bikinilijn te scheren, dat ik weer ga verlangen naar een Marlboro naast m’n rosétje, dat ik m’n (inmiddels met Vanish gewassen en daardoor weer witte) winterjas kan opbergen, dat er buiten gegeten kan worden en dat er weer allerlei spontane praatjes ontstaan met (meestal honden uitlatende) ‘buren’ terwijl ik me vermaak in m’n tuin, kijkend naar de oudste twee die de Formule 1 van Australië nadoen op hun fiets. Het doet me verlangen naar nieuw groen in onze tuin, naar het planten van de sperzieboonzaadjes, naar het ontdoen van de groenige gloed op onze tegels, naar het nog te plaatsen zonnescherm, naar een nieuw tafelkleed op onze buitentafel, naar het kunnen opzetten van het zwembad en naar de dag waarop ook onze jongste zelf kan lopen. Dat gaat deze zomertijd gebeuren, dat weet ik zeker!

“Vanaf vandaag is het als je gaat slapen nog licht, want we hebben getoverd met de tijd en daardoor met het licht.” Dat zei ik tegen mijn drie, bijna vierjarige zoon toen ik hem afgelopen zaterdagavond naar bed bracht en hij verbaasd naar de lichtbundels keek die onder zijn gordijnen vandaan kwamen. M’n zin was te moeilijk voor m’n zoon – hij bevindt zich nog in het stadium ‘Fantasia’ met de ontwikkeling van zijn hersenen en denkt nu dat ik kan toveren?!!