Vertederend

Wat klein en kwetsbaar is, vertedert. Wat gebeurt er dan eigenlijk bij een mens? Dat roept op om voor dat kleine en kwetsbare te willen zorgen. Niet dat we dat altijd doen… Als we kijken naar een nest vol jonge katjes, is het meest gehoorde geluid van de mens die er naar kijkt “Aaaaaahhhhhh” en iedereen weet op welke intonatie dit gebeurt. Als we jonge geitjes zien op de kinderboerderij, als we een stel jonge eendjes zien dobberen in de sloot, horen we “Aaaaaahhhhhh”. We zorgen niet voor ze, want we zien moederpoes, moedergeit of moedereend in de buurt van hun kroost. Ergens in onze hersenen zal onbewust het vergelijk gemaakt worden met het kleine en kwetsbare van onszelf, een baby. De uit proportie zijnde verhoudingen, het afhankelijke, het kwetsbare, het kleine, de aandoenlijke blik in hun ogen, het stuntelige van hun bewegingen, hun lachstuipjes… het doet een appèl op ons. Juist daarom is Robert M. al veroordeeld voordat er een rechtszaak heeft plaatsgevonden: hij heeft willens en wetens dat kleine, onschuldige en kwetsbare misbruikt. Hij heeft het vertederende gevoel dat wij hebben bij baby’s, dreumesen en peuters niet gevoeld. Hij heeft niet voor ze willen zorgen. Sterker nog! Voor ze willen zorgen was zijn weg naar het kunnen toekomen aan zijn eigen genot. En toch zal ook de moeder van Robert M. vertederd zijn geweest door haar zoon en misschien zelfs nu nog?! Hoe ingewikkeld zit vertedering dan in elkaar?? Het is een gevoel, dat los kan staan van gedrag. De moeder van Robert M. zal zijn gedrag (hopelijk) afkeuren, maar ze zal voelen dat ze ondanks zijn gedrag toch van hem houdt.

Wat klein en kwetsbaar is, vertedert. Ik heb het drie keer mogen ervaren. En zelfs nu mijn oudste bijna zeven jaar is, en hij dus best een kleine grote jongen begint te worden, kan hij me vertederen. Met wat hij zegt: “Slaap lekker lieve mama.” “Dank je wel dat je meegegaan bent naar de bieb, mama.” Of onlangs tegen een vriendje: “Ik heb best een gekke moeder!” Dat maakt me week van binnen. Ik smelt eventjes door de warme gloed van zo’n liefdevolle zin. En ik hoop dat de vertedering blijft, ook voor wat groot en minder kwetsbaar is.