De belangrijkste gebeurtenis

In het leven dat ik tot nu toe heb geleid, zijn zoveel gebeurtenissen zo bepalend voor me geweest, dat ik het knap lastig vind er eentje uit te kiezen en die te bestempelen als ‘de belangrijkste gebeurtenis’.

Ik geloof dat het opgroeien van mij in het gezin waar ik ben opgegroeid zo heeft moeten zijn. Het  heeft een doel, een les, een wijsheid voor mij in petto (gehad). Eerst als kind, later als jongvolwassene, toen als volwassene, nu als volwassene in de rol van moeder en straks als wees. Eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat ik lang niet alle doelen, lessen en wijsheden heb opgepikt. Ik heb nog zat te leren. Gelukkig sta ik daar voor open en durf ik minder voor de hand liggende wegen te bewandelen.

Ik ben gevormd door mijn ouders, door mijn broer, door de lagere school waar ik naar toe ging, door de liedjes van Kinderen voor Kinderen, door de musicals Oliver Twist en The Sound of Music, door m’n vriendinnen van vroeger, toen en nu, door het voortgezet onderwijs, door mijn verkering, vriend, lief en echtgenoot, door het doorlopen van een MBO en een HBO, door de stages die ik daarvoor gelopen heb bij Bureau Halt en het JAC, door het op mezelf gaan wonen in Den Haag, door de baan die ik kreeg en tot op de dag van vandaag nog uitvoer, door de avonturen die ik (heb) beleef(d), door de gedachten die ik heb (gehad), door de dromen die ik droom, door de emoties die ik heb (gehad), door de relatiecrisissen die er waren en die we hebben overwonnen en uiteraard, hoe kan het anders, door de komst van onze drie kinderen.

Als ik er dan toch één moet kiezen, dan is het die: de belangrijkste gebeurtenis in mijn leven tot nu toe is de komst van mijn drie zonen. Senn, Tibbe en Benne.

Fantaseren over hoe mijn leven er uit zou zien als zij er niet waren geweest, komt neer op terughalen van herinneringen aan de jaren daaraan voorafgaand. Mijn lief en ik waren samen en we deden van alles samen. Uitgaan, eten, dansen, klussen, omgaan met familie en vrienden, roken, alcohol drinken, op vakantie gaan… en zonder onze drie knullen zouden we dat dan nu nog hebben gedaan…

Het ligt voor de hand nu te schrijven dat de belangrijkste gebeurtenis in m’n leven ook de fijnste is, maar.. dat weet ik soms niet zo zeker. De tijd die het vergt en de inspanning die het kost om die drie knullen in opvoedkundige zin alle bagage mee te geven die ik belangrijk vind, komt ten goede aan hen, aan mijn beeld als moeder en hopelijk ook aan de maatschappij, maar die tijd en inspanning kan ik niet aan iets of iemand anders besteden. Dat heeft soms als gevolg dat ik baal dat ik m’n dierbaarste vriendinnen lang niet zo vaak zie en spreek als ‘vroegah’. Soms mis ik het doelloos rondlopen in de stad om aan het eind van de dag thuis te komen met zakken vol nieuwe kleding. Of.. De telefoon gaat, iemand vraagt me mee uit te gaan, en ik ga gewoon!

M’n leven is anders geworden door de belangrijkste gebeurtenis in m’n leven tot nu toe. Aanzienlijk anders. En ook dat heeft een doel, een les en een wijsheid voor mij in petto. Ik heb ze alleen nog niet allemaal opgepikt. Dat doe ik gaandeweg…