Pasen

Als kind kreeg ik (misschien maar één keer) een groot chocolade Paashaas van m’n opa en oma. Met mijn ouders ben ik (misschien veel vaker) naar de stad geweest, waar verklede Paashazen rondliepen en speciale chocolade eieren uitdeelden. Net zo groot als een echt kippenei, met een harde geglazuurde buitenkant en een chocoladelaagje van binnen. De eerste hap was een lastige, want ik moest door die harde en krokante buitenkant heen. Later ontdekte ik dat die eieren te koop waren bij Jamin voor een gulden per stuk. Ik heb er heel wat gekocht om de herinnering aan toen op te wekken en weer te genieten. Ongeveer rond diezelfde tijd ontstond er thuis een traditie – we gingen met elkaar aan de Paasbrunch. We hebben zeker vier jaar achtereen hetzelfde eten gegeten, want die recepten waren zo lekker!! Zoet, zout, hard, zacht.. en dat door elkaar. Kleine hapjes, met als doel vooral gezellig te tafelen. De eerste keer Pasen bij m’n schoonouders was ik verbaasd tot en met, omdat ik zag dat mijn lief geen ei, maar een kiwi als ei in z’n eierdopje gestopt had gekregen. Hij lustte geen gekookte eieren en op die manier werd het opgelost. Dat hij wel gebakken ei lustte, is wellicht over het hoofd gezien? Twee jaar geleden was ik met Pasen met de familie van m’n moeders kant op vakantie. Daar hebben we voor alle kleintjes paaseieren verstopt. Het was daar dat ik me voornam om dat als traditie in m’n eigen gezin in te voeren. Zodoende liepen twee van m’n zoons vorig jaar in de tuin, te scharrelen als waren het kippen, naar verstopte paaseieren. En zodoende lopen twee van m’n zoons ook morgen weer te zoeken naar chocolade paashaasjes. Volgend jaar kan ook de jongste meedoen. Morgen gaan we ook speciaal eten met elkaar. Op het laatste nippertje heb ik vandaag nog boodschappen gedaan voor onze steengrill en gourmet in één. Doe ik ook mee aan de stijgende lijn in uitgaven aan eten! (Mijn moeder vertelde me dat in de krant stond dat mensen tegenwoordig bijna net zoveel geld uitgeven aan Pasen als aan Kerst.) Donderdagavond heb ik naar de moderne Mattheus Passion gekeken. Ik was er teleurgesteld over. Vanaf het eerste liedje hoorde ik het al: het was precies hetzelfde als vorig jaar, alleen met andere zangers. Onderwijl werd ik opgeschrikt door jongelui die twee rauwe eieren tegen het raam gooiden, waarna ik samen met mijn lief de ramen heb staan wassen. Weer eenmaal op de bank ben ik met m’n mobieltje allerlei andere dingen gaan doen, met ‘The Passion’ op de achtergrond. Tenslotte hoop ik dat ik volgend jaar de fut heb om een échte wedstrijd ‘paaseieren zoeken’ te organiseren. De keer dat ik als kind tijdens Pasen in Dronten was en we bij m’n oom en tante in de buurt op een grasveld mochten zoeken naar dat ene gouden ei is één van de indrukwekkendste Paasherinneringen op m’n harde schijf. Ik vond hem niet. Mijn broer, veelal geluk met dit soort dingen, die keer ook niet. Het zou toch geweldig zijn om kinderen bij ons in de buurt een soortgelijke herinnering te bieden?

Vrolijk Pasen!