Privacy

Hoe privé is privé tegenwoordig nou nog? Niet zo heel erg meer, hoor! En ik doe er zelf aan mee. Ik heb een account op Facebook, waar ik berichtjes achterlaat, foto’s plaats en reageer op anderen. Als je me wilt volgen, kan dat. Gek genoeg plaats ik m’n toet er niet of nauwelijks op en foto’s van m’n kinderen haal ik binnen een mum van tijd weer weg. Zoals zo vaak, denk ik pas achteraf na over de gevolgen van een fenomeen als Facebook (of Hyves, de voorloper ervan). Zoals zo vaak, heb ik eerst mijn achterdochtige vriendin gesproken en naar haar complottheorieën geluisterd om daarna te bedenken dat het niet zo handig is wat ik allemaal doe.

Onlangs heb ik van de 298 Facebookvrienden meer dan de helft er weer vanaf geknikkerd, omdat ik me realiseerde dat het heel veel mensen helemaal niets aan ging dat ik bezig ben met een ontdekkingstocht naar mezelf. Nu staan er nog 109 vrienden op m’n lijst en daar wil ik er ook nog zo’n dertig van af hebben. Die liggen alleen wat gecompliceerder voor me, omdat ik angst heb dat de personen in kwestie me er naar gaan vragen. Dat voelt dan als een confrontatie en die vermijd ik liever. Aan de andere kant is het het zwaard van Damocles, wat ik mezelf boven m’n hoofd houd. Het moet toch gebeuren. Waarom zou ik er mensen op hebben staan, die alles wat ik plaats kunnen lezen, terwijl ik die mensen helemaal niet aardig vind? Een goede vraag, met sociaal wenselijk gedrag als antwoord: omdat ik het vreemd vind om directe collega’s te weigeren als ‘vriend’. Zeker niet in de modus van ‘vrienden sparen’, wat ik in eerste instantie deed. Niet nadenkend over de gevolgen hiervan op de langere termijn als het om privacy gaat.

Zo werd ik pas door mijn teamleider gevraagd naar bezigheden van mij, die ik op Facebook enigszins cryptisch had gepost. Collega’s hadden zich hieraan gestoord, omdat ik ziek thuis zit. Eerst was ik verbaasd, maar dat transformeerde snel naar verbolgenheid met een vleugje woede. Ik weet precies wie het zijn geweest en die twee moet ik dus een keer lozen van m’n vriendenlijst.

Soms overweeg ik of ik helemaal van Facebook zal verdwijnen. Lekker rustig… Maar ik doe het niet. Ik ben er te nieuwsgierig voor. En ik wil bijblijven, als ouder voor m’n kinderen. Want hun privacy zal nog meer te grabbel komen liggen dan die van ons nu. En van fouten kan ik leren en mijn kinderen daardoor ook!