Kwam ik bij zinnen in een donker woud,
Want ik had niet de rechte weg genomen.
Rondom mij dicht en doornig kreupelhout;
Ik kan niet zeggen hoe het mij bezwaarde,
Nu de herinnering mij weer benauwt:
Ik kan niet zeggen hoe het mij bezwaarde,
Nu de herinnering mij weer benauwt:
Een bitterheid die doodsnood evenaarde.
Maar om het andere, het goede dat
Ik ondervond, zeg ik wat ik ontwaarde.
Maar om het andere, het goede dat
Ik ondervond, zeg ik wat ik ontwaarde.
Ik weet niet hoe ik dit gebied betrad;
de slaap had mij alle besef ontnomen,
Toen ik de ware weg verlaten had.”
de slaap had mij alle besef ontnomen,
Toen ik de ware weg verlaten had.”
*
La divina commedia van Dante in een vertaling van Ike Cialona en Peter Verstegen (onder het mom: "Beter goed gejat, dan slecht bedacht!" want dichten zoals dit, dat is nu nog niet aan mij besteed).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten