“Bloemen houden van mensen!” Tsja… ik weet het niet hoor. Volgens mij is het andersom, maar vond de bedenker van deze reclameleus dat te voor de hand liggend en maakte hij er vervolgens dit van. Degenen die deze reclame kennen, weten zich misschien ook de deun waarop deze zin gezongen werd nog te herinneren?!
Ik ben dol op bloemen. Bloemen maken me vrolijk. Ze maken me bewust van de schoonheid en pracht in de natuur. Het liefst zou ik iedere week ergens in huis een stukje bloemsierkunst willen neerzetten. Maar helaas… het hebben van drie kinderen doet een aanslag op m’n portemonnee en ik kan het me niet meer veroorloven. Vroeger wel. Toen deed ik dat ook nog. Dan ging ik maandagochtend naar Tuinwereld, keek daar naar de decoratieve manier van het uitstallen van bloemen, nam dat in me op en aapte het na. Soms met hun bloemen, soms met bloemen van de markt. Omdat die tijd al lang vervlogen is, ben ik blij met iemand die bloemen voor me meeneemt. Onlangs nog kregen we zeven aparte rood met witte rozen van mijn ouders, omdat onze zevende trouwdag passeerde. Helaas hebben ze het niet tot nauwelijks gedaan. Wellicht had een bloemist de bloemen meteen de dag erna in de groencontainer gegooid, maar ik kon er geen afstand van doen. Ook al deden ze het niet, ze fleurden voor mij tóch m’n huiskamer op.
Ik heb geen lievelingsbloem. Dat zou namelijk alle andere bloemen tekort doen. Waar m’n hart wel sneller van gaat kloppen, zijn: zonnebloemen, irissen, lelies, bloemen waar ik de naam niet van weet, door m’n kinderen geplukte bosjes bloemen met madeliefjes, boterbloemen en wat nog meer door hun grijpgrage handen geplukt kon worden en .. klaprozen.
Aankomend weekend trek ik er samen met Marjolein voor de derde keer op uit naar Zuid-Frankrijk. Vorig jaar was ik helemaal ondersteboven van een veld vol klaprozen. De foto’s ervan zijn prachtig geworden en als ik er aan terugdenk voel ik een overweldigende rust over me heen komen. Zij stond aan de kant van de weg in een rode Fiat Panda, ik stond in een veld vol knalrode klaprozen. Ze wachtte op me en ik had er nog veel langer kunnen staan…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten