Doorzettingsvermogen

Als er iemand is met doorzettingsvermogen, dan ben ik het wel. Mits ik het de moeite waard vind. Ik realiseer me dat dit een behoorlijk grote mits is. Want… als ik het dus niet de moeite waar vind, dan ben ik geneigd te stoppen. Erger nog. Dan stop ik.

Het proces waar ik aan ben begonnen door mee te doen met het project vanuit het Citatenmuseum is er één waar ik heel veel lol in heb, hoe ingewikkeld ik sommige opdrachten ook vind. Ik schrijf wel. Als ik onverhoopt niet kan schrijven, dan mis ik het. En ik haal de opdrachten in. De opdrachtgeefster refereerde hieraan in de opdracht van vandaag – er zijn al vier hele maanden voorbij en dat betekent dat één derde deel van de tijd er al op zit. Ik kan me nu al voorstellen straks in een diep donker gat te vallen, als dit project ten einde is. Misschien komt het dan ook weer aan op doorzettingsvermogen? Ga ik door met dagelijks schrijven als er geen opdracht aan verbonden zit? Dat kan ik me nu niet voorstellen. M’n door mij geformuleerde doel luidt: “Ik doe mee aan een project van het Citatenmuseum door iedere dag, een jaar lang, een stuk tekst te schrijven.” Onderwijl heb ik de smaak van het schrijven wel te pakken gekregen, maar waar het me nu nog aan ontbreekt is fantasie. Ik ben in m’n sas met al die concrete opdrachten. Dat geeft me richting, daar waar ik me stuurloos voel. Enfin... het jaar is nog acht maanden lang. Wie weet wat er gedurende die tijd allemaal gebeurt bij en met mij?

Ja, ik beschik over een enorme dosis doorzettingsvermogen. Ook in andere dingen dan schrijven. Een vervolgafspraak in het ziekenhuis duurt me te lang. Dat ga ik proberen te vervroegen. Als me dat na één telefoontje niet lukt, dan bel ik nog eens. En nog eens. En nog eens. Net zo lang tot het lukt. Dat doe ik in m’n werk ook. Als een jongere niet komt, dan bel ik. En nog eens. En nog eens. Of ik ga zelf eens langs. Net zo lang tot het lukt. En het lukt altijd. Het wil niet zeggen dat het ontstane contact altijd even zinvol is, maar… tot contact komt het. Linksom of rechtsom. Met dank aan mijn doorzettingsvermogen. En dat ik onze kinderen op hun huidige school heb weten te krijgen?! Ook te danken aan die eigenschap van mij. Gewoon niet opgeven, vastbijten, met argumenten komen, mensen kennen en begrip kweken voor de situatie, zowel van de ander als die van mij. En dank u wel zeggen natuurlijk. Na een gunstige afloop. En tenslotte: ik begin niet aan m’n doorzetten als ik van tevoren weet dat het geen enkele zin heeft. Of als ik er geen zin in heb. Dan schakel ik over naar m’n “stopzettingsvermogen”.