Spelen

Als kind speelde ik graag. Met andere kinderen en ook gerust alleen. Buiten en ook binnen. De spelletjes die ik deed, waren gevarieerd: balletje trap, schooltje spelen, touwtje springen, spoorzoekertje doen, balletles krijgen, het bordspel Levensweg, fantasiespel, met Lego of Playmobil, rennen, winkeltje spelen, lolo ballen, stelten lopen, postkantoortje spelen, het bordspel Monopoly en ga zo maar door. Eén van de dingen die ik als kind mocht doen en wat werkelijk als een traktatie voelde was brooddegen. M’n moeder maakte een homp met brooddeeg, m’n broer en ik (en soms ook andere kinderen) gingen aan de slag, deden ons best weer iets moois te ‘kleien’, waarna m’n moeder het bakte in de oven en onze creaties kei- en keihard werden. Of de knutsel ‘krimpy dinky’. Magisch gewoon! Iets kleuren, het in de oven zien verdwijnen en zien krimpen terwijl het daar warm stond te worden. Er bleef niet veel van over, soms zelfs te weinig voor een minuscule sleutelhanger, maar dat drukte m’n pret niet. Ik had schik in het zien krimpen van m’n creatie en het bijeenkomen en daardoor feller worden van de kleuren.

Als moeder speel ik ook graag, ware het niet dat niet alle spellen aan mij besteed zijn. Ik heb moeite me te voegen in het fantasiespel van m’n twee oudsten – als ze daarmee bezig zijn, laat ik ze hun gang gaan. Als er een vraag aan me gesteld wordt, geef ik (zo vaak mogelijk) wel een meelevend antwoord, maar op m’n buik liggend in de woonkamer met raceautootjes of leeuwen en tijgers… nee.. dat sla ik over. Een potje Uno, kwartetten, schaken, dammen, voetbal, ganzenbord, hutten bouwen, verkleden, knutselen en wat dies meer zij zie ik (zo vaak mogelijk) wel zitten. Of wat te denken van ‘kleine spelletjes’ als raden wie m’n middelste zoon in z’n hoofd heeft? Of ‘tik tik’ zeggen bij iedere gele auto die we onderweg spotten? Of zoveel mogelijk meisjesnamen opnoemen met de letter ‘m’? Aan m’n kinderen merk ik dat zij het spelen met hun vader en mij waarderen – ze vinden het fijn en genieten er van. Daar kan echt geen Nintendo DS of Play Station tegenop, hoe fijn het soms ook kan zijn dat we die apparaten wél in huis hebben…