Pinksteren

Van oorsprong een Christelijke feestdag en ja, ik weet dat het afstamt van het Griekse woord “pentekoste”. Dat betekent vijftigste en Pinksteren is de vijftigste dag na Pasen. We vieren de uitstorting van de Heilige Geest, waarbij mensen in ‘tongen’ konden spreken en zodoende het geloof in allerlei talen konden verspreiden. Dat ik dit weet, heb ik te danken aan de Christelijke basisschool waar ik naar toe ging. Ik heb er alleen niets mee; de geboorte van Jezus met Kerst vind ik meer bijzonder. We vieren immers ook onze eigen verjaardagen.

Gravend in mijn herinneringen aan Pinksteren is de meest indrukwekkende in 1993 geweest. Mijn vriendje en ik gingen met onze ov-jaarkaart naar Landgraaf voor de vierentwintigste editie van Pinkpop. Van m’n verdiende geld met bijbanen had ik twee toegangskaarten gekocht en daar gingen we op tweede Pinksterdag. We hebben de bands Living Colour, Rage Against the Machine, Lenny Kravitz, Bettie Serveert, Claw Boys Claw en The Black Crowes op zien treden. Ons doel was Lenny en om hem goed te kunnen zien, besloten we om al tijdens het optreden daarvoor naar voren te komen. En daar stonden we. Vooraan. Bij de band Living Colour. En daar ging het publiek: pogo-en. Eerst nog mild, maar binnen een minuut gewoon voluit. En ik was bang. En ik viel. En ik werd heel snel door EHBO personeel over het hek heen getild en naar de EHBO post gebracht. M’n lief mocht mee. Er was helemaal niets met me aan de hand. Onze plek vooraan was bekeken. Ik wilde niet meer. Ik had m’n portie dichtbij in een mensenmassa meteen voor altijd gehad. Daarom zit ik bij welk concert ook liever op de tribune dan dat ik me in de arena begeef.

Het was die 31 mei 1993 schitterend weer, we waren samen, we waren jong, we dronken wat, we rookten wat (gewoon shag hoor!) en we dansten wat. De afsluitende act, The Black Crowes, hebben we niet af kunnen kijken, omdat we de laatste trein naar huis moesten halen. Doodmoe was ik. Het duurde lang eer er plek was in de trein om te zitten, zo vol was de trein. Eenmaal thuis was het laat en ik weet zeker dat ik de dag daarop ongeoorloofd afwezig was van school. Een nacht met minder dan acht uur slaap kon ik toentertijd niet aan. Als ik toen eens had geweten hoe mijn leven er bijna twintig jaar later uit zou zien!!