Innerlijke rust

Hoe vol mijn hoofd zit, dat merk ik meestal pas als ik naar bed ga. Als ik daar lig te woelen en te draaien, omdat ik getergd word door  ‘non-stopable’ gedachten, doe ik spelletjes om mezelf af te leiden. Welke landen beginner er met een S? Hoeveel mannen met de naam Michael ken ik? Welke straatnamen in Dordrecht beginnen er met een A? Soms werken  ook die spelletjes niet, omdat mijn hoofd te vol zit met van alles en nog wat en wat ik dan doe, weet niemand… Ik visualiseer een wolk en een doosje. In dat doosje stop ik de eerste gedachte  die in me opkomt en ik doe snel de deksel dicht. Dan zet ik dat doosje op de wolk en ik ga heel hard blazen. Zogenaamd dus. In gedachten. Ik zie het voor me, terwijl ik m’n ogen dicht heb. De wolk met het doosje verdwijnt. En de volgende wolk dient zich aan. Daar doe ik hetzelfde mee. Net zo lang tot ik voel dat ik tot rust kom.

In voor mij lastige situaties overdag, waarop ik merk dat ik begin te koken van ergernis vermengd met onmacht, meestal als gevolg van gedrag van mijn kinderen, wil ik ook tot rust kunnen komen. Naar bed gaan of m’n spelletje doen, zijn dan geen opties, dus daar heb ik iets anders op verzonnen. Ik trek me even kort terug op de wc. In die gevallen doe ik de deur op slot; ik wil alleen zijn. Soms komt mijn wcbezoek  goed uit en doe ik meteen een plas, soms zit er ik wel op de pot, maar met de deksel dicht. Ik sluit m’n ogen, ik sluit me af van de geluiden die uit de woonkamer of de gang komen en ik concentreer me op mijn ademhaling. Adem in door de neus, adem uit door de mond. Vijftien tot twintig keer en dan ben ik weer het vrouwtje.

Hoe vol mijn hoofd zit, dat merk ik meestal pas als ik naar bed ga. En weet je?? Het is eigenlijk al best even geleden dat ik merkte dat mijn hoofd te vol zit. Het zit volgens mij daarom wel snor met mijn innerlijke rust.