Winnen of verliezen

Beide thema’s interesseren me werkelijk geen snars. Ik word geen blijer mens van winnen en ik word geen treuriger mens van verliezen, zo lang het om spelletjes gaat en niet om échte mensen. Want échte mensen voor me winnen, of échte mensen verliezen, ja… dat is een ander thema.

Ik herinner me dat mijn moeder mij en m’n broer(tje) heeft willen leren dat we met spelletjes spelen tegen ons verlies moesten kunnen. Zij was niet het type dat ons liet winnen. Als we wonnen, wonnen we écht. Als we verloren, verloren we ook echt.

Ik herinner me een keer dat mijn broer(tje) ging knikkeren met zijn mooiste verzameling knikkers. Hij verloor ze allemaal en kwam huilend aan bij m’n moeder. Hij wilde ze terug, hij had spijt van zijn impulsieve daad. De acties van mijn moeder waren er op gericht mijn broer(tje) te leren met dit verlies om te gaan, waar een andere moeder misschien op het andere jongetje was afgestapt en gevraagd had om de zojuist gewonnen knikkers terug te geven, onder het mom ‘nee heb je en ja kun je krijgen’. Ik heb geen idee of mijn broer dit (nog) weet en zo ja, in welke hoedanigheid dit hem wel of niet gevormd heeft en hoe hij eigenlijk staat tegenover winnen en verliezen. Ik weet wel dat mijn moeder nu nog overtuigd zal zijn van haar manier van doen!

Hoe ik met winnen en verliezen omga als moeder van mijn kinderen ben ik nog aan het ontdekken. De oudste heeft er een passie voor, die zeker weten niet bij mij vandaan komt. Zijn juffrouw noemde hem ooit ‘eerzuchtig’ en ik vind het een prachtige, diplomatieke en uiterst correcte omschrijving van zijn doen en laten. Zijn eerzucht is wel een les voor mij. Het stoort me wel eens dat hij werkelijk álles als een wedstrijd ziet en dat hij werkelijk álles wil winnen en dat hij werkelijk tot op z’n bot gekrenkt is als hij dreigt te verliezen, laat staan als hij écht verliest. Dan is ons huis soms te klein, zó boos en gefrustreerd raakt hij daarvan. Beroeps gerelateerde vragen komen daarbij in me op: “Is dit zijn manier van aandacht vragen? Waar staat het willen winnen bij hem symbool voor?” Antwoorden komen (nog) niet. Tot op heden brengt zijn eerzucht hem best ver. Tijdens het karten gaat hij de competitie aan met zichzelf en zijn eerder gezette rondetijden. Op school wil hij het graag goed, beter en best doen. En zo lang ik hem de boodschap geef dat ik zielsveel van hem hou, met al zijn eigen aardigheden, denk ik dat ik het goed doe. Of ik in de toekomst achter door hem verloren knikkers aan ga? Daar durf ik geen voorspellingen over te doen…