We maken allemaal
dingen mee. Pieken, dalen. Blijdschap, verdriet. Gezondheid, ziekte. Geboortes
van dierbaren en het overlijden van dierbaren. Noem het hele scala aan emoties
op en je hebt ze meegemaakt. Doe daar al je opgedane ervaringen tot nu toe bij
en je hebt een rugzak, die, als het er allemaal letterlijk in gestopt had
kunnen worden, nooit meer dicht had gekund. Als het al gepast had.
De mens zit in dat opzicht
prachtig in elkaar. We bewaren wat we willen en we verstoppen, vermijden,
ontkennen of negeren de rest. Overlevingsmechanismen zijn dat. Ze zijn nodig. Zonder
dat had de mens als soort niet bestaan. En dan zou ik moeten weten hoe ik zaken
verwerk?? En daar ook nog over kunnen vertellen??
Ik weet dat ik dromen
droom. Soms onthoud ik ze. Soms kan ik ze relateren aan waar ik op dat moment
vol van ben en past het. Dan snap ik het. Dan geeft het me (even) rust.
Ik weet ook dat het
verstrijken van tijd gebeurtenissen minder scherp voor me maakt. Maar, als ik
terugdenk aan voor mij hele ingrijpende gebeurtenissen, dan nog kan ik de pijn
en het verdriet van dat moment voelen. Heb ik het dan wel goed genoeg verwerkt?
Ik weet het niet, jij wel?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten