In m'n uppie

Het liefst ben ik in gezelschap, maar bij tijd en wijlen neemt de behoefte om eventjes helemaal alleen te zijn toe. Afgelopen weekend was ik dat nagenoeg. Mijn lief was de hort op voor zijn bijbaan en de twee oudsten logeerden ieder bij een opa en oma. Nadat de jongste op bed was gelegd, had ik het rijk alleen. Ik heb mezelf verwend met qualitytime voor mezelf: onderuit op de bank en mijmeren over de zin van het leven. Af en toe had ik digitaal contact met de buitenwereld door een app te lezen en/ of te versturen. De stilte overheerste echter. Tv niet aan, computer niet aan, muziek niet aan. Just me, myself and I. Rond tien uur had ik de zin van het leven ontrafeld, ontdekt en ontmoet en vond ik het welletjes. Ik ben naar boven gegaan, heb gedoucht en dook met veel plezier m’n bed in, waar ik ook het rijk alleen had. Geen gesnurk naast me, geen overlopende kiddies ergens midden in de nacht en ’s morgens vroeg twee derde minder kans om onaangenaam wakker geschreeuwd te worden. Ik heb er van genoten!! Maar ik was maar wat blij dat we ’s avonds om half acht weer helemaal compleet waren. Alle vijf thuis. Gezellig!