Verhaal

“Ach… De appel valt niet ver van de boom!”, zei de over het paard getilde griet tegen één van haar beste vriendinnen.

“Nou breekt m’n klomp!”, zei zij terug tegen haar.

Eigenlijk maakten ze ruzie om een haverstro. Maar dat wisten zij toen nog niet. Het begon allemaal die ochtend…

Louise en Jill besloten vroeg op te staan. Er moest die dag veel werk verzet worden. De morgenstond heeft goud in de mond en daar hadden ze naar gehandeld. Je weet echter hoe het gaat: er is altijd iemand die meer doet dan een ander. Of het om initiatief nemen gaat, om attent zijn, om cadeautjes, om investeren in de relatie of om handen uit de mouwen steken… Nu kun je van padden niet verwachten dat ze zangvogels uitbroeden, maar toch… eens kan het gaan wrikken.

Of de ruzie dan wel écht om een haverstro ging, valt nog maar te betwijfelen… Het verhaal gaat z’n eigen leven leiden…

Louise had naar Jill moeten komen. Voor de zoveelste keer. Louise was al bepakt en bezakt, zoals afgesproken en Jill moest nog nét een laatste restje doen. Louise vroeg naar het reilen en zeilen van Jill uit welgemeende interesse en kreeg geen vragen retour. Plots viel bij haar het kwartje! Het had er onderhuids al langer gezeten. Ze had er zelfs over gedroomd. Er was geen sprake meer van een gelijkwaardige relatie tussen hen. Louise besloot die dag om van haar schrobber een bezem te maken. De boog kan immers niet altijd gespannen staan.

Ze zakte onderuit op de bank van Jill en ze sloeg het taferaal gade. Ze stond paf van zichzelf. Hoe makkelijk was dat geweest? Ze stapte met één stap uit het patroon van de twee, gewoon, door te gaan zitten! Het duurde even eer Jill doorhad wat er gaande was. De spullen lagen ondertussen in de auto en ja, ze had ook nog tijd gehad om haar nagels te lakken. Toen Jill klaar was om te vertrekken, merkte ze op dat Louise niet was waar ze haar verwacht had. Verrast ging ze op zoek naar haar en ze trof haar zittend op de bank.

“Huh?! Wat doe je nou hier?? Ik ben klaar, we kunnen gaan!”, zei Jill.

“Haar zou ik nou wel eens een toontje lager willen laten zingen!”, dacht Louise. Ze zei: “Oké! Let’s go! Madame is ready!”

“Madame is ready????? Wat bedoel je daar nou in godsnaam mee?”, vroeg Jill.

“Ach… De appel valt niet ver van de boom!”, zei Louise.