28 juli 2012

Voor 't eerst verliefd


… was ik als kind op Laurens, Sander en Otto en het liefst tegelijkertijd. Ze zaten allemaal bij me in de klas. Heel lang openlijk heb ik er niet in kunnen zijn, nadat ik door Leonardo aangevallen ben na een weekafsluiting. Ik zat in de vijfde klas van de lagere school, ik was tien en hij vroeg me op wie ik verliefd was. Ik zei hem naar eer en geweten dat ik verliefd was op Otto. Bij hem kwam er een waas voor zijn ogen, hij werd blind van woede en duwde me op de grond. In een poging weg te komen, kwam hij achter me aan, is boven op me gaan zitten en wilde me toetakelen met een glas dat hij in zijn run naar mij te grazen had genomen. Meester Bas Smouter heeft hem van mij afgehaald en ik ben in een hysterische toestand naar de klas van m’n drie jaar jongere broer gebracht om uit te huilen. Hij troostte me. Hoe dit verder gecommuniceerd is door school met mijn ouders, weet ik niet. Ik weet wel dat het Leonardo goed gelukt is om vriendjes te worden met mijn broer en zodoende toch in mijn buurt te zijn, ondanks mijn grote weerzin en enorme angst.

(In het schaatsverhaal schrijf ik ook over deze knul. Ondertussen heb ik van mijn moeder begrepen dat zij van mij nooit begrepen heeft dat ik bang was voor hem. Als ze dat wél geweten had, zou ze misschien andere keuzes gemaakt hebben. Ik blijf me daarover verbazen; mijn lief heb ik het namelijk wél vrijwel direct nadat we verkering kregen verteld – hij was er bij toen ik om God weet wat voor reden op de achttiende verjaardag van Leonardo was. Kort daarna is Leonardo gedetineerd geraakt. Wat ons bekend is, is dat hij uit zelfverdediging iemand gedood heeft. Het slachtoffer beroofde de snackbar waar Leonardo zijn bijbaan had en dat liep definitief slecht af voor beiden. Hoe erg ook, ik was opgelucht dat hij door krachten van buitenaf uit mijn leven verdween. Tot op de dag van vandaag heb ik hem niet meer gezien. Recent nog kwam ik zijn broer tegen. Hij zag mij niet; ik beschik namelijk over de magische kracht om me onzichtbaar te maken. Ik heb werkelijk geen idee hoe ik een weerzien met Leonardo zal ervaren… Het is het kind in mij dat hem nooit meer wil zien. En bang ben voor alles wat ik met hem symboliseer en associeer.)

Leonardo heeft een enorme stempel gedrukt op mijn verliefd zijn en dan met name in het openlijke deel ervan. Van de daken schreeuwen hoe verliefd ik daarna werd op Mark en vervolgens op mijn huidige lief heb ik niet meer gedaan…

Geen opmerkingen:

Een reactie posten