Een vreemdeling

Eerlijk gezegd denk ik dat we allemaal een vreemdeling in onszelf hebben schuilen. Bij de één druipt het er iets meer van af dan bij de ander, waardoor de één door meerdere mensen een vreemdeling wordt gevonden en de ander meer tot de categorie ‘normaal’ wordt ondergebracht. Veelal onbewust en vooral onuitgesproken overigens.

Ik voel mezelf met regelmaat een vreemdeling.

Tussen m’n huidige collega’s bijvoorbeeld. Zij zijn anders dan ik. Ze reageren anders dan ik. En ik vind het gros nogal kortzichtig, weinig inzicht in zichzelf hebbend en vooral heel angstig als het gaat om het geven/ krijgen van feedback. Is het mijn analytische kijk op onderlinge communicatie? Ik weet het niet. Ik weet wel dat ik me daar al een tijdlang niet prettig bij voel. M’n pogingen (uit het verleden) om vastgeroeste patronen anders te laten verlopen, zijn uitgelopen op ruzie, asociale scheldpartijen en genegeerd worden. Ergens heb ik besloten me terug te trekken en mijn mond niet meer open te doen. Helaas ben ik niet gestopt met kijken. En nu voel ik me een vreemdeling. Iemand die daar niet meer wil werken en de stap naar buiten die zogenaamde gemeenschap durft te zetten. Ik voel de opluchting nu al als ik denk aan een andere baan.

Ik heb me ook wel eens een vreemdeling gevoeld op een feestje. Het gros van de andere gasten ging gekleed in dure merkkleding, sprak met een aardappel in de keel en liet in mijn beleving vooral uiterlijk vertoon zien. De gesprekken gingen over dure wijnen, goede restaurants, de beste skioorden, de komende loonsverhoging, kortom: een hoog ‘door Youp van ’t Hek belachelijk gemaakte yuppen-gehalte’. En daar liep ik tussen. Met een zwart glanzende ‘leather-look-legging’, een groen shirt met twee verschillende maten mouwen, lekkere platte dansschoenen en dat alles zonder een tekentje van Tommy, Ralph, Hugo of Gaastra. Heus, er is niemand die er iets over gezegd heeft tegen me. Maar ik voel de verbazing, al dan niet gecombineerd met een neerbuigend gevoel. En daar ben ik gevoelig voor. Ik ben geen minder mens omdat ik niet ski. Ik ben leuk, intrigerend, grappig, voorkomend, spontaan, soms rap van tong en door de combinatie van dit alles best wel aangenaam gezelschap. Jammer genoeg is dat niet door iedereen opgemerkt. Zij hadden het te druk met hun eigen merken.