M'n minst mooie eigenschap

Holy crap!! Hoe moet ik uit al mijn slechte eigenschappen nu toch de minst mooie kiezen? Want maken al die eigenschappen, ook de goede en zelfs de geweldige, nou niet wie ik ben? “Zal ik het anderen vragen?”, is een gedachte die met honderdveertig kilometer per uur door m’n hoofd is gesjeesd. Maar het antwoord er op kwam zo mogelijk nog sneller. “Nee… dat helpt je niet. Iedereen die je het vraagt, zal je een ander antwoord geven en dat resulteert er dan in dat je alsnog zult moeten kiezen.” Welke eigenschap vind ik nou de minst mooie van mezelf? M’n snelle geïrriteerd zijn ligt voor de hand, evenals m’n soms korzelige manier van praten. En wat te denken van m’n afwijkingen zoals pulken in m’n neus, pulken aan m’n haar en hardop boeren, ook in het openbaar?

En ineens schiet het me te binnen!

Ik vind mijn luiheid mijn minst mooie eigenschap.

Dat uit zich op verschillende manieren.

Ik ben vaak te lui om de was in de wasmachine te doen. Als ik het doe, prop ik er zoveel mogelijk was in, dat scheelt weer een wasje. Ik ben vaak te lui om de gedraaide was uit de wasmachine te halen en naar de droger in de schuur te brengen. Ik ben te lui om m’n ramen te zemen en daar een routine in te vinden, zodat er altijd vlekvrije ramen te zien zijn als er iemand bij me langskomt. Ik ben te lui om wekelijks mijn bed te verschonen en daar een schema voor op te stellen, zodat er met regelmaat een schoon bed op me wacht. Ik ben te lui om hondenpoep onder schoenzolen vandaan te krabben. Als het mogelijk is, was ik de schoenen. Anders zet ik ze buiten in een regenbui, of ik gooi ze weg. Ik ben te lui om naar de brievenbus te lopen om de post er uit te halen, of om er een handgeschreven kaart of brief in te deponeren. Ik ben te lui om plastic afval apart te houden. Ik ben te lui om glas naar de glasbak te brengen. Ik ben te lui om de nagels van m’n kinderen wekelijks te knippen en ga daar pas mee aan de slag als ik lichte schrammen op de huid van één van hen zie. En als mijn lief niet thuis is, ben ik ook te lui om te koken.

Ik ben ook lui als het gaat om m’n lijf. Heus, ik zíe dat ik er anders uitzie dan twee jaar geleden. Ik merk het aan m’n kleding – een nieuwe garderobe is nodig. Ik voel het in hoe ik mezelf ervaar. Het stoort me mateloos, al lang, maar ik ben te lui om wekelijks te sporten of dagelijks buikspieroefeningen te doen. Ik wil graag zo’n groot mogelijk effect met zo weinig mogelijk inspanning. Wat, dat weet ik niet, daar broed ik nog op. En er komt een moment, dan is het zo ver. Dan heb ik bedacht wat het moet zijn en dan ga ik er ook voor. Want dan komt m’n mooiste eigenschap om de hoek zeilen: m’n gedrevenheid.