Zorgeloos

 

Als jong kind zal ik zorgeloos geweest zijn. Ik leefde van moment naar moment, zonder besef te hebben van tijd. Verantwoordelijkheden had ik niet. Ik zie het m’n eigen kinderen doen. Zij zijn het universum waar alles om draait. En zo hoort het ook. Voorlopig dan. Ergens in hun ontwikkeling zal er iets veranderen, waardoor ze zich kunnen verhouden tot anderen, zichzelf daarbij niet uit het oog verliezend. Ik merk dat ik daarin bij m’n oudste (zeven jaar) meer verwacht dan bij de andere twee. Bij de jongste (anderhalf jaar) draait alles nog om z’n instincten en behoeften en dat is makkelijker te pruimen dan wanneer de oudste en soms ook de middelste dat doen. Om me in de opvoeding van die drie knullen meer zorgeloos te voelen, heb ik zo m’n trukendoos. Het boek ‘How2Talk2Kids’ heeft me daarin grappige praktische tips cadeau gedaan – een aanrader voor iedere ouder die het soms even helemaal niet meer weet. Het leest lekker weg, het is herkenbaar en makkelijk in te voeren in het dagelijks leven. Hoe zorgeloos wil je het hebben? ;-)