Verlangen

M’n lijst met verlangens is soms best aan de maat. Een andere auto, een af huis, zowel aan de buitenkant als aan de binnenkant, nieuwe meubels, een andere vloer in de woonkamer, een paar Shabby laarzen, de hoofdprijs winnen van de Staatsloterij om het allemaal te kunnen bekostigen…  Maar m’n diepste verlangen is het zodanig kunnen laten opgroeien van m’n kinderen dat ze zich over twintig/ dertig jaar zelf kunnen redden in deze maatschappij. Ik wil ze warmte, steun, emotionele betrokkenheid, sturing, grenzen en fijne herinneringen aan hun jeugd meegeven. Ik hoop tot in m’n teennagels dat ik dat samen met m’n lief mag en kan doen – dat het ons gegeven is om het grootbrengen van onze jongens een klus is die we samen mogen klaren. En dit zo schrijvend, doen al die materiële verlangens er ineens een stuk minder toe. Ze zijn er, ze mogen er ook zijn, maar ze zijn van ondergeschikt belang. De toekomstige volwassenen, nu drie stuks bij mij thuis in wording, zijn degenen waar het voor mij om draait.