Verrassing

M’n mobiele telefoon vertoonde al een tijdje kuren. Als ik ‘m in de oplader stopte, stopte hij er mee. Zonder dat ik aan wat voor knop gezeten had, vloog hij uit en moest ik hem opnieuw opstarten. Annoying, want opstarten duurt eventjes. Niet veel later stopte de telefoon er ook zomaar opeens mee op andere momenten. De keer dat me dat tijdens een belangrijk gesprek gebeurde, raakte mijn geduld op. Ik ging terug naar de winkel waar ik ‘m gekocht had, beschreef mijn klacht en kreeg te horen dat dit een veelvoorkomend verschijnsel was bij dit toestel en dat ik er mee moest leren omgaan, want er kon niets aan gedaan worden. Ja, er was nog een foefje voor het niet zo snel leegraken van de batterij. Een app met een batterij besparende werking. Die app heb ik er natuurlijk op gezet, maar met een ontevreden gevoel ging ik op huis aan. Dezelfde avond plaatste ik een oproep op Facebook voor een andere telefoon. Niemand reageerde echter. En zo ging er dik een maand voorbij met strubbelingen in het gebruik van m'n mobiel.

Plots was daar een bericht van een collega, die me vroeg of ik nog geïnteresseerd was in een ander toestel. Dat was ik zeker! En na wat heen en weer geschrijf vond er op het politiebureau nota bene de overdracht plaats. Ik was de trotse bezitter van een heuse iPhone. Ik durfde mijn blijdschap thuis echter niet te uiten. Ik schaamde me. De koop was een luxe aangelegenheid, niet persé een noodzakelijke. De telefoon verdween op een geheime plek en ik bedacht plannetjes om ‘m langzaam te introduceren aan m’n lief. Dat mislukte…

Mijn lief heeft al zeven jaar dezelfde oude inmiddels gare Nokia. De problemen die hij heeft met zijn toestel overrulen die van mij ruimschoots. Hij bracht zomaar opeens ter sprake dat hij een iPhone wil gaan kopen. Zijn werkgever verspreidt alleen Samsung smartphones en nu hij gewend geraakt is aan het werken met de iPad bekostigt hij z’n telefoon zelf en kiest dus voor een iPhone. Ik reageerde daarop met de mededeling dat ik er dan ook één wilde.. euhm.. en dat ik er eigenlijk al één had. Hij reageerde zó enthousiast, dat ik daardoor verrast werd. Ik kon meteen al m’n schaamte laten gaan, hoewel ik hem wel heb uitgelegd hoe het voor mij geweest was. Ik zag hem voor het eerst in de hele mobiele telefoongeschiedenis geïnteresseerd zijn in een toestel van mij, in de mogelijkheden er van, in de lay-out en ga zo maar door. En dat had ik niet gedacht!