De toekomst

Als de maand december tegen het einde begint te lopen en sommige mensen al spreken over hun goede voornemens voor het komende jaar, gebeurt er bij mij niet veel meer dan anders. Ik ervaar de dagen zoals ze zijn, zoals ze komen en zoals ze gaan. Ik word niet nostalgisch van het einde van een jaar, of het begin van een nieuw jaar. Ik heb zelfs nog nooit een goed voornemen gehad – als ik bedenk dat ik dingen anders wil doen, dan wacht ik daar niet op tot 31 december of 1 januari, dan start ik (zo goed en zo kwaad als ik kan) meteen.

Hoe 2013 er uit komt te zien, weet ik niet. Anders dan 2012, dat is een ding dat zeker is.

Ik ga door met schrijven. Maar hoe en wat, weet ik nog niet. Als ik m’n teksten plaats, begin ik een nieuw blog. Deze is af. Vol. Klaar. Iets nieuws verdient een nieuwe plek. Een eigen plek.

Ik ga Wendy in 2013 weer ontmoeten. Misschien al heel snel. En daar kijk ik naar uit.

Ik ga iets essentieels veranderen aan m’n werk.

Ik ga de uitgever van ’50 tinten grijs’ benaderen met alle door mij gevonden taal- en interpunctiefouten uit deel 2 en deel 3.

En ik ga vooral heel erg dankbaar zijn voor iedere dag die me is gegeven en die ik door mag brengen met de mensen van wie ik zielsveel houd.