Dit jaar trekken we er met z’n vijven op uit tijdens de Kerstdagen. Mijn
lief, m’n drie kids en ik. Dit jaar daarom geen Kerstnachtdienst op 24
december, geen samenzang met mijn moeder bij het Leger des Heils, geen speurtocht
naar lekkere of bewaarde recepten, geen boodschappen doen met m’n broer en geen
maaltijd met hem bereiden in de keuken van m’n ouders. Het zal me benieuwen…
De kerstboom staat sinds 8 december op z’n plek. Vorig jaar kocht ik voor
een prikkie een nep exemplaar. Hij is wit. En best lelijk. De kids hebben hun
uiterste best gedaan de boom te versieren. De oudste heeft uit het blote hoofd een
piek getekend, langs de lijnen uitgeknipt en bovenin de boom gehangen. Hij is
topzwaar en hangt vooral schuin naar beneden. De slingers vormen een wirwar van
lijnen; er is geen structuur in te zien. De ballen hangen vooral op de hoogtes
waar zij bij konden en hebben alle kleuren van de regenboog. Niet alleen de
rode ballen zijn namelijk tevoorschijn gekomen. Nee, ook de verzameling zilveren
en blauwe. Dat geldt trouwens ook voor de slingers. Rode, blauwe en gouden
slingers hangen er. Het is een kakafonie kerstboom. Het ziet er niet uit en
toch laten we hem precies zo staan.
Als we op vakantie gaan, nemen we twee ieniemienie kerstboompjes mee. Ook
nep. Zonder ballen, zonder slingers en zonder lampjes. Het gaat om het idee.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten