De straat uit mijn jeugd

Als ik denk aan de staat uit mijn jeugd is dat de Remmerstein in Dordrecht. Een woonerf. Open, ruim, parkeerplaatsen, de meesten toen nog vrij, een plein, hoekjes, brandpoorten… Een waar paradijs voor opgroeiende kinderen en gelukkig woonden die er ook, in allerlei soorten en maten.

Ik speelde veel, zowel binnen als buiten, met dezelfde kinderen. We hadden een niet formeel afgesproken clubje. Mijn directe buurjongen op nummer 29 (Alexander) was van dezelfde leeftijd als ik en zat bij mij in de klas. Hij voelde zich, waarschijnlijk op die manier meegekregen van zijn ouders, beter dan ik, omdat ze rijker waren, andere en duurdere spullen in huis hadden, andere kleding droegen, een stijlvollere auto reden? Hij zei me ook niet altijd gedag, alleen als het hem uitkwam en hij er waarschijnlijk door anderen niet om werd uitgelachen. Desalniettemin was hij het met wie ik (ook) doktertje en zustertje gespeeld heb. Het was bij hem thuis dat ik uuuren opgesloten heb gezeten in de wc. Dus.. van helemaal geen contact was geen sprake, laat ik het er op houden dat het voor mij als niet gelijkwaardig voelde.

Anders was dat met de kinderen op nummer 25 (Michael en Melissa) en op nummer 23 (Marielle, Sandra en Ingrid). Met geen van hen zat ik in de klas, maar speelde ik buiten school toch veel. Melissa heeft me balletles gegeven, met Michael heb ik hele legodorpen gebouwd en verstoppertje gespeeld in zijn geheimzinnige tent (onder zijn bed). De drie zusjes van nummer 23 hadden een enorme verzameling aan Nenuco poppen, Barbies en Monchichi’s, die ik niet had en waar het leuk mee spelen was! Zelf hield ik meer van blanco blaadjes, die ik ging vullen met rijtjes en kolommen van de turnende drieling Marieke, Marijke en Marouke en ik speelde in mijn eentje zowel de drieling als de jury, die voor iedere handstand tegen de muur en later ook los een cijfer gaf dat genoteerd diende te worden op het rapport, zodat na een tiental handstanden de (van te voren al bekende) winnares bekend gemaakt kon worden: Marouke!!!

Mijn ouders wonen nog steeds in hetzelfde huis in de straat uit mijn jeugd. De aanwezige auto’s passen al lang niet meer in de toen aangelegde parkeervakken en het is zichtbaar dat er een nieuwe generatie kinderen opgroeit, daar aan dat woonerf. Wat voor buren en buurtkinderen zullen zij hebben? Welke herinneringen kweken zij??