Een goede leraar - 'Arie'

Hij heette Arie en ook al was dat allesbehalve een flitsende naam, hij was het wél. Hij had kleine pretogen, die mijn vriendinnen en ik vergeleken met de ogen van dat niet zo hele bekende hondje Droopy, met dat verschil dat de ogen van Droopy nogal droevig keken en die van hem niet. Het was vooral de vorm die overeenkwam. De stem van Arie was er één om bij weg te smelten, mooi donkerbruin, zonder tics, vervelende zuchten of andere opgekropte ergernissen. Hij praatte rustig, beheerst en warm. Zijn voorkomen was aandoenlijk. Hij droeg een spijkerbroek met daarop vooral van die zo genaamde houthakkers-blouses. Al zijn blouses hadden een borstzak en daarin kon de vorm van een pakje shag worden waargenomen. Brandaris (geen zware!) met Rizla vloeitjes. Zijn schoenen waren degelijk, zijn kapsel was dat eveneens. Gewoon gewoon, zonder gel of zichtbare coupe. Hij had wel een soort van lok in zijn haar, die hij met zijn mooie handen regelmatig achterover probeerde te bewegen. De zwaartekracht hielp hem niet… binnen de kortste keren hing de lok weer ietwat voor zijn gezicht en dat bracht hem ertoe om de lok wederom uit zijn gezicht te vegen. "And last but not least": Arie had er zin in!!! Hij stond iedere morgen vrolijk op, zonder enige vorm van ochtendhumeur. Hij ontbeet samen met zijn vrouw en zijn twee opgroeiende kinderen. Dan fietste hij een minuut of twintig en kwam aan op zijn werk, waar hij zijn lederen tas op de hem wel bekende plek deponeerde en zich installeerde. Op een kwalitatief goede stoel achter een redelijk in orde zijnd bureau. Arie was dan misschien niet zo’n flitsende naam, hij was het wél! Hij was het, omdat hij je het gevoel kon geven een vriend van je te zijn en tegelijkertijd een professionele afstand kon bewaken. Hij was flitsend, omdat hij zich zonder schaamte uitte tijdens de vele discoavonden. Hij vond het leuk lol te beleven en deed daar vooral zelf ook heel veel voor. Hij was het ook, omdat hij zonder gene zijn favoriete team aan kwam moedigen tijdens sportdagen. En Arie was flitsend, omdat hij in de klas de orde kon handhaven en zijn vak met verve gaf…

So this is my tribute to mister Arie, who taught me how to speak, read and write English!