Nieuwe energie

‘Waar krijg ik nieuwe energie van?’, is de vraag die het Citatenmuseum me stelt voor de schrijfopdracht van vandaag. Ik kan uitweiden over het woord nieuw in deze vraag, want.. hoe nieuw is nieuw, is het überhaupt wel nieuw, of is het hetzelfde maar dan wellicht in een andere vorm? Of is het telkens hetzelfde en is de aanleiding van die energie anders? Wie zal het zeggen? In dit geval zeg ik het: ik negeer het woord nieuw.

De motor van mijn energie is mijn enthousiasme. En ik kan van heel erg veel dingen heel erg enthousiast worden. Van hoe mijn lief er uitziet. Keurig gekleed als hij de deur uitgaat voor zijn baan en zich meteen ontdoen van die kleding als hij thuiskomt, zich hullend in een spijkerbroek, een shirt en een fleecejack. Van zijn markante kop. Van het contrast tussen zijn haar en zijn ogen. Van zijn wijsheid, die hij veelal non-verbaal uit. Ik word enthousiast als ik mijn oudste zoon zie karten. Ik zie hem genieten en ik geniet mee. Het kijken naar hem terwijl hij daarmee bezig is vervult me met trots! Als ik hem hoor vertellen dat alle meisjes uit zijn klas verliefd op hem zijn. Als ik hem hoor voorlezen aan zijn jongere broertjes. Ik word enthousiast van de schaterlach van m’n middelste zoon, van zijn manier van zijn, van zijn wens om op schoot te zitten, te knuffelen en te genieten van kietelen. Van zijn vermogen om te genieten van anderen. Ik word enthousiast van de ontwapenende blik van m’n jongste zoon. Van het opkomen van z’n tanden. Van het veranderen van zijn toet als gevolg daarvan. Ik word enthousiast van de interactie tussen hen (met uitzondering van de keren dat hun frequenties niet op elkaar af te stemmen zijn, ze elkaar niet kunnen luchten of zien en dan toch in elkaars nabijheid blijven, mij vragend aankijken of ik er iets aan doen kan, bij voorkeur zodanig dat de twee oudsten zich degene voelen die dan niet ‘de Sjaak’ is) . Ik word enthousiast van een kop thee in de smaak framboos bij m’n schoonmoeder thuis en diezelfde smaak dan een krappe week later zelf ook op de kop tikken bij de Xenos. Van achtendertig cadeautjes kopen voor iemand die achtendertig geworden is. Van drie zwanen, die in de sloot voor ons huis heen en weer peddelen. Van een bloeiende roos, voorzichtig opkomende sneeuwklokjes, het begin van de groei van krokusjes, van al bloeiende narcissen, van de geur van hyacinten in het huis van m’n ouders. Van een strakblauwe lucht met een zonnetje. Van een temperatuur van min twintig tot en met plus veertig graden. Van een regenbui in combinatie met een regenboog. Van een fietstocht. Van een autorit. Van een lekkere maaltijd. Van een goed glas wijn. Van tijd doorbrengen met mijn lieve vriendinnen. Van een goed gesprek. Van nieuwe uitdagingen op m’n werk. Van muziek. Van een goede film. Van een pakkend boek. Van schrijven.

Kortom: ik krijg energie van het leven!