27 maart 2012

Vrije tijd

Vroegah, toen ik nog in Den Haag woonde en werkte, was mijn vrije tijd de tijd dat ik niet werkte. Dan zat ik bij voorkeur op het terras bij De Zwarte Ruiter of De Boterwaag, of, als het weer het niet toeliet, in één van de gezellige lekkere restaurants die Den Haag rijk is. Veel van mijn vrije tijd is opgegaan aan collega’s, die via deze uitjes dierbare vriendinnen zijn geworden. Petra werkte op de Prinsengracht  en zij verhuisde van werkplek. Tijdens haar laatste dienst belde ik haar, vroeg of ze zin had om na haar dienst naar het terras te komen, slechts 100 meter verderop en dat deed ze. Samen met Dave en mijn lief hebben we het die nacht drie uur zien worden en weet ik sindsdien dat er een heel bierviltje in haar mond past! Elma ontmoette ik een paar maanden later, op de Versteegstraat. Zij was een vreemde eend in de bijt. Iemand met een mening en die durfde ze ook nog hardop te verkondigen. Bij voorkeur in teamvergaderingen, op een toon waarmee tegenspraak niet geduld werd. Elma heeft gelijk, totdat het tegendeel bewezen wordt.

Vandaag de dag, nu ik in Dordrecht woon en werk, ervaar ik mijn vrije tijd als de tijd waarin ik de rol van moeder even van me af kan schudden. Dat gebeurt ’s avonds, als het hele spul op één oor ligt en zij slechts de geluiden van slaap produceren. Dan kruip ik met een bak thee achter m’n computer en ga een ritueel af. De schrijfopdracht lezen, tijdens het checken van m’n email en Facebook nadenken over wat ik globaal zal gaan schrijven en dan beginnen. Als het af is, plaats ik m’n tekst op m’n blog en ga daarna doen wat er nog meer in me is opgekomen.

Het vrije tijdsgevoel gebeurt ook als ik de kids onderbreng bij opvang of oppas. De tijd die ik dan heb, is altijd overdag en besteed ik aan werken, het huishouden, boodschappen doen of winkelen voor cadeautjes, kleding, schoenen of wat er ook maar nodig is.

Een vrije tijdsgevoel met en in de rol van moeder ervaar ik als het weekend is, of vakantie, en we met z’n allen zijn. Plannen maken voor de invulling van onze dagen. Soms met elkaar, soms gesplitst, maar hoe dan ook toch samen. Hij en ik met onze kinderen.

De balans tussen m’n in- en ontspanning is ietwat zoekgeraakt. Dat kan ook niet anders in een bos met kinderen. Mijn vrije tijd komt dan ook nog wel. En in de tussentijd is het zoeken naar een pad, dat goed begaanbaar is voor me.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten