Een zonnige dag

Als de zon schijnt, zoals vandaag, hoop ik altijd een dosis vitaminen Bruin worden mee te pikken. Vroeger ging ik er voor liggen: de voorkant net zo lang als de achterkant en proberen egaal bruin te worden, ondertussen steeds kijkend of er al een randje te zien was van m’n bikinibroekje. Ik draag al lang geen bikini’s meer (die buik moet ergens in verstopt worden) en ik heb helemaal geen tijd meer voor het bruinen van m’n achterkant. Want liggen is er gewoon niet meer bij. Zitten op een stoel in het zonnetje is al een unicum. Als m’n achterkant verkleurt, gebeurt het per ongeluk. Omdat ik in het zonnetje loop, of fiets, of bezig ben in de tuin met de boys, maar dus niet meer omdat ik er voor ga liggen. Het gevolg is dat de voorkant van m’n lijf er vele malen bruiner uitziet dan de achterkant.  Voor iemand die het liefst egaal bruin is, is dat best jammer. En net als zoveel andere dingen, is ook dit in een ander daglicht komen te staan als gevolg van m’n moederschap. Ja, diep van binnen word ik het liefst egaal bruin. Om dat te kunnen bereiken moet ik een zonnebankkuur ondergaan en onderhouden. Dat kost geld en dat geld heb ik er niet voor over. Dus… ik heb te accepteren dat ik doorgaans bruiner ben aan de voorkant. En ik verplaats m’n bruin-geluk. Op m’n kinderen. Ik geniet er van als ik zie dat ze bruiner worden. Ik vind het leuk om te zien dat ze verkleurd zijn. Dat de afdrukken van hun zwembroekjes bij de oudste twee al op hun lijfjes zichtbaar zijn. Dat ze niet verbranden. En hoe mooi bruin ze worden.

Als de zon schijnt, zoals vandaag, hoop ik altijd een dosis vitaminen Bruin worden mee te pikken. Dat deed ik vandaag op een groene plastic tuinstoel van het merk ‘Jardin’ in speeltuin ‘Victorie’ in Dordrecht. Samen met m’n drie boys. En met twee moeders van het schoolplein met hun kids. Drie moeders, negen kinderen. Zij speelden, wij genoten van het zonnetje. Totdat m’n middelste met een bebloede knie terugkwam. En daarna een ander knulletje kwam vragen om een ijsje. En we zelf ook wel dorst hadden gekregen. En m’n jongste op ontdekkingstocht wilde. Dat waren allerlei momenten om op te staan uit de stoel. Je begrijpt het… Liggen en egaal bruin worden is er gewoon niet meer bij.