Sterrenhemel

Iemand die buiten slaapt, onder een sterrenhemel als er sprake is van een heldere nacht, ervaar ik als een avontuurlijk type. Ik behoor niet tot die categorie. Ik slaap het liefst zo comfortabel mogelijk: in een goed bed, met een lekker kussen en een fijn, donzig en warm dekbed. Het betekent niet dat ik niet geïnteresseerd ben in het omhoog kijken tijdens de donkere uren van de dag. Dat doe ik met grote regelmaat. Ik vind het leuk te weten welke opvallende blinker Venus blijkt te zijn, ik vind het leuk te zien dat de stand van de grote en de kleine beer (en alle sterren rondom) wijzigt gedurende het jaar en dat de sterrenhemel er op andere plekken op de wereld ook heel anders uit ziet.

Toen mijn ouders vijfentwintig jaar getrouwd waren, namen ze ons mee op vakantie naar Egypte. Eén van de trips tijdens deze groepsreis was toeren door de woestijn vlak voor zonsondergang. Op een ‘berg’ van stenen keken we daar naar. Vrij snel daarna viel de nacht. Stilstaan met een open jeep en kijken naar de sterrenhemel hoorde ook bij het program. Hoewel we daar ontdekten dat een groepsreis niet echt helemaal aan ons besteed is, was de sterrenhemel een indrukwekkende. Er waren zoveel sterren te zien! Niet te vergelijken met het soms heldere Nederland. Daar schijnt continu te veel licht wat de hemel in kaatst en waardoor sommige sterren hun zichtbaarheid verliezen.

Het was tijdens onze vakantie op de Malediven dat ik getuige was een reeks vallende sterren. Ik heb me suf gewenst! Steeds dezelfde overigens… ‘dat hij me zou vragen met hem te trouwen’, maar wat ik ook wenste en hoopte, hij vertikte het daar. Ondanks de al aanwezige romantiek van het eiland zelf. Ondanks de prachtige ring, die ik daar van hem mocht kopen. Hij deed het niet. Later wel, maar daar kwam geen vallende ster of sterrenhemel bij kijken! Romatiek overigens ook niet!