Gedachten

Als er een apparaatje uitgevonden zou kunnen worden, dat zou kunnen meten hoeveel gedachten ik per dag in m’n hoofd heb zitten en met hoeveel kilometer per uur die door m’n hoofd schieten, dan zou ik daar graag een keer aan gaan hangen, want daar ben ik ontzettend nieuwsgierig naar! Dat komt omdat m’n hoofd over het algemeen bol staat van de gedachten. Overdag hindert het me niet zo – een gedachte wordt binnen luttele tellen afgewisseld door de volgende en op het moment dat die er is, doet die er ook toe, anders zou ik ‘m niet denken. Maar als ik ’s avonds klaar lig om te gaan slapen en hetzelfde ritueel dient zich aan, dan raak ik er wel eens lichtelijk geïrriteerd van. Controle heb ik er inmiddels wel over. Nadat ik in 1999 overspannen thuis kwam te zitten en vooral last had van een omgekeerd dag- en nachtritme als gevolg van insomnia, wat op haar beurt weer veroorzaakt werd door het niet kunnen stopzetten van m’n gedachten, zijn er hulpmiddelen aan te pas gekomen om baas te worden over m’n eigen hoofd. Eerst waren daar slaappillen voor nodig. Daarna hielp een supervisietraject me met het aanleren van trucjes om de baas te worden over m’n hoofd. Onder de douche visualiseren dat alle storende gedachten mee het putje in stromen bijvoorbeeld. Of wolken visualiseren, daar een gedachte op plaatsen en de wolk inclusief gedachte weg laten drijven en dat net zo lang herhalen tot er geen gedachte meer is, of beter gezegd, tot ik in dromenland beland ben, waar m’n gedachten, hypotheses, conclusies, veronderstellingen, ideeën, vragen en wat dies meer zij verworden tot beeldende dromen of soms nachtmerries. Met andere woorden: of ik m’n gedachten nou écht de baas ben? Ik vraag het me af. Maar ik lig er in ieder geval niet meer wakker van!