Geheugen

Ooit wist ik heel veel heel snel uit mijn geheugen op te dissen. Telefoonnummers, adressen, postcodes, faxnummers, geboortedata, kentekens, titels van films, titels en artiesten van liedjes en ga zo maar door. In luttele seconden was het zogenaamde laatje, waarin de informatie opgeborgen lag, geopend, kon ik er een blik in werpen en was het daar waar het moest zijn: mijn mond uit.

En toen.. toen werd ik moeder. Opeens was daar het allermooiste jongetje dat ik in m’n hele leven gezien had. Ik had alleen maar oog voor hem. Ik keek zoveel naar hem... Ik luisterde zo graag naar hem… Ik voelde zoveel voor hem… Ik verloor daardoor mijn zogenaamde laatje uit het oog. Het laatje werd nauwelijks meer opengedaan. De weersomstandigheden waren niet al te gunstig, waardoor er corrosie optrad. Heus, ik heb getracht te poetsen, maar zo blinkend als het ooit was, zo wordt het nooit meer. Na hem kwamen er nog twee mooie jongens. Ook hen wil ik zien – ik kan mijn ogen nauwelijks van ze afhouden. Ook hen wil ik horen – ik wil mijn oren niet voor ze sluiten. En ik voel ook voor hen zoveel…

Het doet er niet toe dat ik tegenwoordig telefoonnummers op moet zoeken. Het geeft niet dat ik van iedereen met wie ik omga de adressen en postcodes niet meer uit m’n hoofd weet. Het geeft niet dat ik niet meteen meer weet dat ik een film wel of niet gezien heb. Het zij zo.

Het laatje met eigenlijk vrij nutteloze informatie is wat minder populair geworden. Er is een ander laatje naast komen te staan. Eigenlijk opnieuw gevuld met vrij nutteloze informatie. De tijdstippen waarop m’n zoons geboren zijn, de datums van hun eerste vakantie, de datums van hun eerste tand, hoeveel ze wanneer wogen en hoe lang ze toen waren et cetera. Niemand zit er op te wachten dat ik dit weet. Bovendien staat het her en der geschreven, waardoor ook zij het later te weten kunnen komen.

Mijn geheugen werkt dan misschien niet meer zo snel en strak als voorheen, het werkt nog wel. Want laten we wel wezen.. de mensen bij wie het écht niet meer werkt, zijn er een stuk slechter aan toe dan ik.