M'n tanden

Met mijn melkgebit was niets mis. Met m’n grote mensen tanden wél. M’n hoektanden stonden negentig graden gedraaid. Ik was veertien toen ik een beugel aangemeten kreeg. Het moeten happen in een bek vol gips herinner ik me nog goed, vanwege de kokhalzende neigingen die ik er van kreeg. De bezoekjes aan de orthodontist herinner ik me ook nog goed. Ik vond het een indrukwekkend pand en meneer Guis himself was misschien wel een goede tandkunstenaar, maar met zijn sociale vaardigheden was nogal wat mis. Hij kwam koud en ijzig over net als zijn instrumenten. En dan was er nog een vrouw die me meerdere malen geholpen heeft en keer op keer naar net gepelde sinaasappel rook. Met die geur drong zij mijn neusgaten binnen, terwijl ik daar met open mond lag te wachten op wat komen zou. M’n beugel heeft alleen bovenin gezeten. Van die donkergrijze plaatjes. Een buitenboordbeugel versnelde het proces van rechttrekken. Overdags deed ik ‘m niet in. Hey… ik was een puber en wilde er met al m’n jeugdpuistjes niet nóg lelijker uitzien dan ik toen al vond. ’s Avonds als ik ging slapen, deed ik die buitenboordbeugel wél in en deed ‘m dan een gaatje strakker dan zou moeten. De opgelopen achterstand van overdag trachtte ik op die manier in te halen. Het lijkt succesvol te zijn geweest. Ik was vijftien toen ik verlost werd van m’n beugel.

Drie jaar later zat ik weer bij de beste man. In drie jaar tijd waren m’n tanden weer behoorlijk scheef gaan staan. Ik had die onderneming niet ondernomen zonder garantie vonden ook mijn ouders, dus werd er opnieuw een beugel aangemeten. Alleen plaatjes dit keer en nog niet eens een jaar. Bij het verwijderen van die beugel kreeg ik een ijzeren draadje achter m’n tanden bevestigd. Dit zou moeten helpen bij het rechthouden van m’n tanden. Het draadje van boven (want voor de zekerheid hebben ze er onder ook één geplaatst) is al lang verdwenen. Het ging stukje voor stukje stuk. Uiteindelijk werd het in z’n geheel verwijderd. En pas sinds kort zie ik op foto’s terug dat m’n boventanden weer bewogen hebben. En pas nu ik dit schrijf, word ik me bewust van de acties die ik hierop ga ondernemen. Want… ik ben trots op m’n tanden en wil dat graag zo houden!