Afbeeldingen

Dat er een opdracht met de titel ‘afbeeldingen’ tussen al die driehonderdzesenzestig opdrachten zit, verbaast me niets. De opdrachtgeefster Mia volgt wat ik schrijf en heeft al een tijd terug gezien dat ik afbeeldingen ben gaan toevoegen om kleur, smaak en sfeer mee te geven aan m’n geschreven teksten. Het is trouwens ook niet de eerste keer dat zoiets gebeurt met Mia. Het is de derde keer in het afgelopen jaar. Bij aanvang van m’n blog heeft ze me gevraagd of ze mijn titel ‘Als schrijven verandert in gelezen worden…’ mag gebruiken. Vereerd voelde ik me toen. Naarmate de tijd verstreek en ik een proces ben doorgegaan, ben ik het gewoonweg vervelend gaan vinden als MIJN tekst gestolen wordt. Ik heb me serieus afgevraagd of er auteursrecht bestaat op mijn teksten. Doet het er in deze toe dat ik een amateur ben? Helaas heb ik nog niet de moeite genomen om dat uit te zoeken en wie weet wil Elma dat wel voor me doen. Ze is een kei in het uitpluizen van dit soort vraagstukken. Het derde voorval met Mia betrof de Haiku (een Japanse dichtvorm, waarbij is afgesproken dat de eerste zin 5, de tweede zin 7 en de derde zin 5 lettergrepen heeft en dat de inhoud dient te gaan over de natuur). Ik heb er één geïntroduceerd als vervanging voor een opdracht die ik niet wilde maken. Kort daarna voegde ik een tweede toe. De laatste die ik toevoegde, was er één met een ondeugende knipoog naar Mia. Want wat deed Mia? Ze besloot een workshop Haiku schrijven te geven tijdens één van de schrijversbijeenkomsten. Tussen de uitnodigingsregels voor die bijeenkomst door las ik: “Alma, wat jij hebt toegevoegd als Haiku is een leuk en origineel idee, daar kan ik eigenlijk wel iets mee, maar Alma, je hebt je niet gehouden aan de regels van een Haiku. Ik zal ze tijdens een kleine workshop aan jou en de andere aanwezigen leren, want ik weet wél hoe het moet.” En dat roept allergische reacties bij me op. Ik overwoog serieus om naar de schrijversbijeenkomst te gaan. Brandende ogen en jeuk over heel mijn lijf hebben me doen besluiten het niet te doen. En meteen besloot ik om ook de allerlaatste keer niet te gaan.

Het is interessant hierover na te denken in termen als overdracht, tegenoverdracht en projectie. Om dat onder woorden te kunnen brengen, heb ik meer tijd nodig. Ik doe het daarom met een afbeelding: