Beïnvloeding

Mijn leven is een aaneenschakeling van beïnvloeding. Ik ben beïnvloedbaar, ik kan andere mensen beïnvloeden en ik ben beïnvloed. Mijn leven heeft mede vorm gekregen door het 1185 keer gezien hebben van de film “The Sound of Music”. Toen ik ‘m voor de eerste keer zag, samen met mijn lievelingsnicht op rij 1 van de bioscoop, maakte de film diepe indruk op me. Het liedje “You are sixteen going on seventeen” van Liesl en Rolf stond op m’n netvlies gebrand. Ik vond het het toppunt van romantiek, met al mijn negen jaar. Toen ik zelf zestien was en verkering had met mijn lief, die toen zeventien was, heb ik dat nummer grijs gedraaid op m’n cassettedek. Het voelde als een soort van het heden naar het verleden en weer terug, een mix van heimwee, nostalgie, verliefdheid, kinderlijkheid en beginnen de romantiek. En die cocktail van dat alles ervaar ik keer op keer op keer op keer bij die film en daarom kan ik er geen genoeg van krijgen. Een andere pijler van beïnvloeding is de muziek van Kinderen voor Kinderen, deel 1 tot en met 7 en dan met name door het nummer “Make up” (deel 7 uit het jaar 1986). Ik was twaalf en verlangde net als het meisje die het liedje zong naar het experimenteren met make up van m’n moeder. Het assortiment van m’n moeder was karig; ze had wat oogschaduw en misschien nog ergens een oud geworden lippenstift, maar meer niet. Het lied heeft er voor gezorgd dat ik make up ben gaan kopen en ben gaan gebruiken. Een grootverbruiker ben ik niet geworden. Ik ga tegenwoordig vaker ‘kaal’ de straat op dan opgetut. Maar… ik heb het wél.