03 januari 2013

Verwarming


Zo lang als ik leef, leeft er een centrale verwarming met me mee. Ik ben te jong om de tijd van houtkachels meegemaakt te hebben.

De centrale verwarming is een ondergewaardeerd element in het gemiddelde huishouden. Vandaag stond ik blootgesteld aan een niet werkende centrale verwarming. Gelukkig niet in huis, wel op m’n werkplek in die fantastische kantoortuin met ruimte voor acht andere personen in de nabije omgeving. Er waren er slechts twee, het is immers vakantietijd, en die twee wisselden elkaar ook nog eens af. Qua concentratie zat het qua mensen dus wel goed vandaag. Qua concentratie qua warmte echter niet. De centrale verwarming deed het (voor de zoveelste keer) niet. We zitten sinds november vorig jaar in een luxe pand met centraal geregelde klimaatbeheersing. Zo zijn we er naar toe gelokt, naar die plek. We zouden het niet meer koud hebben in de winter en we zouden niet meer smelten in de zomer zoals in het voormalige pand. Niets is minder waar. De klimaatbeheersing werkt voor geen meter. Of het komt door eigenwijze collega’s die tegen de voorschriften in toch de ramen openzetten, of het komt door de sowieso altijd tochtende ramen, Joost mag het weten, maar we zitten er qua klimaat net zo slecht bij als in het vorige pand.

Hulde daarom aan onze eigen cv-ketel, die we nog niet zo gek lang geleden hebben laten vervangen voor een moderner, zuiniger en daardoor goedkoper exemplaar. We kunnen het ding programmeren naar onze behoeften. Want wat is het een zaligheid om na een dag kou kleumend werken thuis te komen in een temperatuur van twintig graden!!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten